Άντε γειά και να μας γράφετε…

Οταν ακούς να συνωμοσιολογούν ανερυθρίαστα όσοι, μόλις πέρυσι ή πρόπερσι, ξόρκιζαν τη συνωμοσιολογία, καταλαβαίνεις ότι, ανεξαρτήτως του τι πλασάρεται διακαναλικά, έχουν αρχίσει να ζορίζονται.
Οταν πιάνουν το τροπάρι για μηνύματα που πρέπει να σταλούν «σε όσους επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της χώρας στο εσωτερικό αλλά και σε όσους καραδοκούν στο εξωτερικό», την ώρα που -με τις δικές τους δηλώσεις!- βάζουν νέφτι στα spreads για να τα ξαναγκαζώσουν, καταλαβαίνουμε ότι είναι αποφασισμένοι να μη μας αφήσουν να βγούμε από το μαντρί του Μνημονίου και θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους γι’ αυτό.
Ολα τα άλλα είναι… λόγια, σαν τα βαρύγδουπα του φετινού πρωθυπουργικού μηνύματος για την 28η Οκτωβρίου, που θυμίζει ότι …τότε «ο λαός μας λέγοντας ένα ηχηρό “όχι” στην υποταγή στις δυνάμεις του Αξονα ξεκίνησε έναν πόλεμο που αποτέλεσε τη ζωντανή απόδειξη της αγάπης για την πατρίδα μας» και πως «η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων» και «ανύψωσε το ηθικό στη σκλαβωμένη Ευρώπη».
Αλήθεια, στους καιρούς της καπιταλιστικής κρίσης και στην Ελλάδα της τρόικας, ποιο είναι το αντίστοιχο των «δυνάμεων του Αξονα» και ποιοι οι «Σύμμαχοι»; Από ποιους δυναστεύονται σήμερα οι λαοί της Ευρώπης και τι μπορεί να ανυψώσει το ηθικό τους;
Γιατί προφανώς ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του δεν βλέπουν συμμάχους στα εκατομμύρια των Γάλλων διαδηλωτών, όπως δεν είδαν στις διαδηλώσεις των Ισλανδών που προηγήθηκαν. Αλλωστε ακόμη και τις «σεμνές» διαμαρτυρίες της ΓΣΕΕ απλώς τις ανέχτηκαν και αυτό γιατί απέπνεαν τη σωστή αύρα, κάτι σαν «μας συγχωρείτε κύριε πρόεδρε, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε».
Αντίθετα -και χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει- οι επικεφαλής τής καθ’ ημάς διακυβέρνησης αναζητούν συμμάχους και στηρίγματα στον άξονα ΗΠΑ – διευθυντηρίου Ε.Ε.
Ολα τα άλλα είναι… καπνός μήπως δεν δούμε! Γιατί δεν μπορεί να ζητούν να πάρουμε στα σοβαρά ένα πρωθυπουργικό μήνυμα που αναφέρει πως «και πάλι σήμερα, όπως τότε, το διακύβευμα είναι πολύτιμο. Είναι η ανεξαρτησία της χώρας από δάνειες δυνάμεις και επιτηρητές»! Δηλαδή, όλους αυτούς ποιος τους έφερε εδώ και τους κάθισε στο σβέρκο μας;
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που οι εκπρόσωποι της νέας διακυβέρνησης άλλα λένε και άλλα εννοούν. Πέρυσι, λ.χ., τέτοιες μέρες, ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής, λέει, Διεθνούς μιλούσε καταχειροκροτούμενος στο 36ο Συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Σουηδίας.
Τι είχε πει; «Κανένας δεν μας εγγυάται σήμερα ότι δεν θα ξανασυμβούν καινούργιες οικονομικές φούσκες στο μέλλον, οι οποίες με τη σειρά τους θα καταστρέψουν την ασφάλειά μας, το συνταξιοδοτικό μας σύστημα και την εργασία μας […] Η προστασία της εργασίας είναι πολύ σημαντικό θέμα για μας τους σοσιαλδημοκράτες. Και από αυτή τη βάση πρέπει να προσεγγίσουμε την οικονομική κρίση».
Και τι έκανε; «Προστάτευσε» τόσο πολύ την εργασία ώστε όλοι όσοι έχουμε ακόμα δουλειά, έστω και με ψαλιδισμένες αποδοχές και δικαιώματα, πρέπει να του είμαστε αιωνίως… υποχρεωμένοι και ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης να ψηφίζουμε όπως αυτός επιθυμεί. Γιατί αλλιώς μπορεί να φύγει και να μείνουμε… απροστάτευτοι!
Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι εάν μας εγκαταλείψει θα πάρει μαζί του και τον Πάγκαλο και τον Παπακωνσταντίνου και τον Ραγκούση και τον Γερουλάνο. Δηλαδή, στον τόπο αυτό ελπίδα καμιά!
Τι να κάνουμε όμως, και αυτό θα το αντέξουμε. Οπως είχε πει και ο ίδιος, πρέπει «να απαλλάξουμε τον Ελληνισμό από τα βάρη και τις δεσμεύσεις του παρελθόντος». Θα ζήσουμε λοιπόν και χωρίς αυτές τις ελπίδες.

Πηγή