Ένας χρόνος Μνημόνιο- Η Ελλάς εν τάφω

Του Γιώργου Δελαστικ

Ένας χρόνος πέρασε από εκείνη την αποφράδα και ατιμωτική για την Ελλάδα ημέρα της 23ης Απριλίου 2010, όταν ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε από το ακριτικό Καστελόριζο την απόφασή του να υπαγάγει τη χώρα σε καθεστώς υποτέλειας προς την ΕΕ και το ΔΝΤ, μέσω του επαίσχυντου Μνημονίου που συνομολόγησε μαζί τους.

Τα λόγια του πρωθυπουργού εκείνη την τραγική ημέρα ακούγονταν ως εμπαιγμός της νοημοσύνης και της εθνικής συνείδησης του ελληνικού λαού: «Ο τελικός μας στόχος, ο τελικός μας προορισμός είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες», διακήρυσσε ο Γ. Παπανδρέου, την ώρα που με την υπογραφή του βύθιζε τη χώρα επισήμως στο πιο υποτελές καθεστώς από την εποχή της ναζιστικής Κατοχής.

Εκδίκηση της Ιστορίας: Η 1η επέτειος του Μνημονίου συμπίπτει με την 70ή επέτειο μιας άλλης τραγικής για την Ελλάδα 23ης Απριλίου, εκείνης του 1941, όταν ο στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου υπέγραφε στη Θεσσαλονίκη την άνευ όρων παράδοση της χώρας στους ναζί Γερμανούς κατακτητές…

Μανώλης Γλέζος: «Όχι στην υποτέλεια!»

Στην Ελλάδα, όμως, ανέκαθεν υπήρχαν όχι μόνο οι συνεργάτες των ξένων επικυρίαρχων, αλλά και οι αντιστασιακοί. Στην Κατοχή, εκτός από τον ψοφοδεή στρατηγό Τσολάκογλου, υπήρχε και ο λεοντόκαρδος Μανώλης Γλέζος, αυτός που κατέβασε τη σβάστικα των κατακτητών από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.

Ο Γλέζος που όχι μόνο ζει, ως ζωντανό σύμβολο αέναης αντίστασης, αλλά που με ορμητικότητα και πάθος εφήβου υψώνει και σήμερα τη φωνή και τη γροθιά του για να στείλει το σύγχρονο μήνυμα της αντίστασης:

«Είμαστε στην πλήρη, ολοκληρωτική υποτέλεια. Το πρόβλημα της χώρας μας είναι πρόβλημα εθνικής ανεξαρτησίας σήμερα», δηλώνει απερίφραστα στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Χρεοκρατία» των Άρη Χατζηστεφάνου και Κατερίνας Κιτίδη, και συνεχίζει: «Να αποτινάξουμε από πάνω μας την υποτέλεια. Να απελευθερωθούμε από το ΔΝΤ. Να απελευθερωθούμε από την Τράπεζα την Ευρωπαϊκή. Να απελευθερωθούμε από την τρόικα, η οποία είναι η οικονομική υποδούλωση της Ελλάδας».

Παταγώδης αποτυχία

Χαιρόταν ο Γιώργος Παπανδρέου όταν ανακοίνωνε την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς του Μνημονίου: «Οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά», πανηγύριζε ο πρωθυπουργός πέρσι από το Καστελόριζο.

«Ξέρουμε πλέον το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά», κόμπαζε στη δήλωσή του. «Θα φτάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι», διακήρυσσε. «Ανακτήσαμε την αξιοπιστία μας», ισχυριζόταν.

Και απέδειξε τα εντελώς αντίθετα. Η Ελλάδα έγινε «του κλότσου και του μπάτσου» σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο, υπό την πρωθυπουργία του Γιώργου Παπανδρέου. Ούτε τις ζοφερές δεκαετίες του 1950 και του 1960 δεν προκαλούσε διεθνώς τόσο οίκτο και τέτοια αποστροφή το όνομα της χώρας μας. «Δεν θα γίνουμε σαν την Ελλάδα!» αναφωνούν οι πολιτικοί όλου του πλανήτη στις ημέρες μας, όταν θέλουν να διαβεβαιώσουν τους λαούς τους ότι η χώρα τους δεν θα φτάσει στο έσχατο σκαλοπάτι της εξαχρείωσης…

Απέτυχαν παταγωδώς όλοι οι στόχοι της κυβέρνησης Παπανδρέου – αν, φυσικά, υποθέσουμε ότι με το Μνημόνιο αποσκοπούσε πραγματικά στο να βελτιώσει τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας και όχι στο να το χρησιμοποιήσει ως όπλο προκειμένου να καταλύσει εργασιακές κατακτήσεις και δικαιώματα ενός ολόκληρου αιώνα και να λεηλατήσει τους μισθούς των εργαζομένων και τις συντάξεις, όπως ολοένα και περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν ότι ήταν ο ανομολόγητος, αληθινός στόχος της…

«Η κατάσταση έχει γίνει πολύ χειρότερη. Η ελληνική οικονομία συρρικνώνεται ισχυρότερα απ’ όσο φοβόταν κανείς, τα έσοδα του κράτους εισρέουν πολύ λιγότερο έντονα απ’ όσο ήλπιζε και τα επιτόκια για δάνεια στην αγορά κεφαλαίων εκτινάχθηκαν στα ύψη», έγραφε την περασμένη εβδομάδα σε άρθρο της η γερμανική εφημερίδα Die Welt και κατέληγε χωρίς ταλαντεύσεις στο ζοφερό συμπέρασμα: «Κανένας δρόμος δεν μπορεί να παρακάμψει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους – είναι μόνο θέμα χρόνου»…

Ολοταχώς προς χρεοκοπία

«Ένας σκάφος έτοιμο να βυθιστεί» υποστήριξε πέρσι από το Καστελόριζο ότι κληρονόμησε ο Γ. Παπανδρέου, αναφερόμενος στην Ελλάδα. Ενώ, όμως, ισχυρίστηκε, όπως προαναφέραμε, ότι «ήξερε το δρόμο για την Ιθάκη» και «είχε χαρτογραφήσει τα νερά», οι πάντες πλέον –Έλληνες και ξένοι– είναι πεισμένοι ότι ο «καπετάνιος» Παπανδρέου το βούλιαξε ήδη το καράβι, ρίχνοντάς το στις ξέρες της χρεοκοπίας – πέρα από τις άλλες συμφορές που επισώρευσε με τη διακυβέρνησή του στις πλάτες των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων…

Δεν υπάρχει σοβαρό ξένο έντυπο που να μην θεωρεί πλέον απολύτως σίγουρη τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την «αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της», όπως λέγεται τεχνοκρατικά, για να παραπλανάται ο κόσμος και να μην τρομάζει με τη χρήση των κυριολεκτικών όρων «πτώχευση», «χρεοκοπία» κ.λπ.

«Ένα χρόνο μετά τη σωτηρία, η Ελλάδα σε αδιέξοδο» τιτλοφορούσε ανάλυσή της για τον ένα χρόνο του Μνημονίου η γαλλική εφημερίδα Le Figaro. «Η Ελλάδα σείεται από νέους φόβους πτώχευσης» έγραφαν σε σχετικούς τίτλους τους οι Times του Λονδίνου.

Κανένας πλέον δεν παίρνει στα σοβαρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία έχει γίνει διεθνώς περίγελος, αλλά ούτε καν κορυφαίων αξιωματούχων της ΕΕ, του ΔΝΤ ή της ΕΚΤ, όταν αυτοί ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει.

«Η ελληνική αναδιάρθρωση θεωρείται πιο πιθανή» ήταν, επί παραδείγματι, ο τίτλος ρεπορτάζ της αμερικανικής The Wall Street Journal, το οποίο περιείχε τις… διαψεύσεις του Ντομινίκ Στρος-Καν και του Όλι Ρεν για το ενδεχόμενο της ελληνικής χρεοκοπίας! «Η πλειοψηφία των χωρών της Ευρωζώνης πιστεύει ότι μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι αναπότρεπτη και μπορεί να συμβεί του χρόνου», υποστήριζε από την αρχή του ρεπορτάζ της η εφημερίδα, βασιζόμενη σε εμπιστευτικές συνομιλίες με αξιωματούχους της Ευρωζώνης.

«Ακόμη κι αν η Ελλάδα πιάσει τους στόχους που συμφωνήθηκαν στο πακέτο διάσωσής της, θα είναι επιβαρημένη με ένα φορτίο χρέους που είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί, πράγμα το οποίο καθιστά αναπότρεπτη μια αναδιάρθρωση του χρέους αυτού, που τώρα πλησιάζει το 150% του ΑΕΠ», υπογράμμιζε η ίδια εφημερίδα σε κύριο άρθρο της.

«Αγκιστρωμένο ψάρι» η χώρα

Την ίδια άποψη έχουν και οι Γερμανοί: «Νηφάλια εξέταση των γεγονότων δεν αφήνει καμία σοβαρή αμφιβολία για την αναγκαιότητα να επιδιώξει η Ελλάδα από κοινού με τους πιστωτές της μια αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους της», τονίζει ευθύς εξαρχής σε κύριο άρθρο της με το σαφέστατο τίτλο «Η αναγκαία αναδιάρθρωση χρέους της Ελλάδας» η σοβαρή γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine.

Με γερμανική μεθοδικότητα αντικρούει ένα προς ένα όλα τα περί του αντιθέτου επιχειρήματα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που λένε ότι, μετά την αναδιάρθρωση και το «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα έχει λόγο να συνεχίσει τις επώδυνες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις λεηλασίας των εισοδημάτων των εργαζομένων, αρνούμενη πλέον να υπακούσει τις εντολές της ΕΕ.

«Ακόμη και έπειτα από μια παραγραφή του μισού δημόσιου χρέους της, η Αθήνα θα ήταν υπερχρεωμένη και θα παρέμενε εξαρτημένη από τη βοήθεια των εταίρων της», επομένως υποχρεωμένη να εκτελεί τις εντολές τους, έγραφε στο ίδιο άρθρο με αφοπλιστική ωμότητα η εφημερίδα, υπονοώντας ότι η Ελλάδα παραμένει «αγκιστρωμένο ψάρι».

«Δημιουργήσαμε νέες συμμαχίες», διακήρυσσε πέρσι από το Καστελόριζο ο Γιώργος Παπανδρέου. Αυτές, άραγε, εννοούσε; Ανέκαθεν η υποτέλεια της Ελλάδας ενυπήρχε στις «συμμαχικές» της σχέσεις, αλλά σπανίως οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί υπερηφανεύονταν γι’ αυτές, όπως ο Γ. Παπανδρέου. Προσπαθούσαν συνήθως να απολογούνται για τις εθνικές ταπεινώσεις από τους κατ’ όνομα συμμάχους και εταίρους, αποδίδοντάς τες στην αδυναμία της χώρας μας, η οποία δεν της επέτρεπε, κατά την πολιτική τους άποψη, την αποκατάσταση εθνικά αξιοπρεπών σχέσεων με τους ισχυρούς. Στην Ελλάδα του Μνημονίου, όμως, η υποτέλεια αποκαλείται «συμμαχία»…

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Επίκαιρα” στις 28/4/11