Προς τους υποκριτές “αγανακτισμένους” του Λευκού Πύργου.

Την Πέμπτη 2/6 το βράδυ, ήμασταν μάρτυρες ενός άσχημου σκηνικού που μας έκανε να καταλάβουμε τί πραγματικά παίζεται. Ήδη από τις 21.00/ 22.00, είχε γίνει μία έντονη προσπάθεια από κάποιους γνωστούς-άγνωστους να απομακρυνθούν οι Ελληνικές σημαίες, τόσο από την εστία της συγκέντρωσης, όσο και από το χώρο που βρισκόταν το μικρόφωνο των ομιλιτών. Θέμα που δημιούργησε έντονη δυσαρέσκεια στους ελάχιστους από μας που είχαμε πάει εκεί με την ελληνική σημαία. Αυτό μας έκανε να υποψιαστούμε δύο πράγματα: ή ότι οι συνδικαλιστές, κομματικοί ή παραταξιακοί, είχανε καπελώσει τη συγκέντρωση, ή ότι η υπόθεση αυτή των “αγανακτισμένων” ήταν ξενόφερτη και στημένη. Άλλωστε, το γεγονός ότι αυτοί που μιλούσαν κατ’επανάληψη στο μικρόφωνο ανήκαν σε συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο, έδειχνε ότι όλη αυτή η ιστορία ελάχιστη σχέση είχε με κάτι Ελληνικό. Οι υποψίες μας για το σικέ της υπόθεσης επιβεβαιώθηκαν αργότερα καθώς πλησίαζαν τα μεσάνυχτα. Εκεί λοιπόν κατά τις δώδεκα παρά κάτι, ένας παρεβρισκόμενος κρατώντας στα χέρια του την Ελληνική σημαία, περπάτησε προς το χώρο των ομιλητών. Έφτασε περίπου τρία βήματα από το μικρόφωνο και ύψωσε τη Γαλανόλευκη. Η σύγχιση που επικράτησε μετά από αυτή την κίνηση ήταν απίστευτη. Όλοι όρμηξαν πάνω του, οι περισσότεροι με επιθετική διάθεση, και ελάχιστοι για να τον υποστηρίξουν. Δεν περίμενα να δώ τέτοια ξεφτίλα από την πλευρά των περισσότερων παρεβρισκομένων. Είναι δυνατόν να υπάρχει στην Ελλάδα σημείο όπου απαγορεύεται να σηκώνεται η Ελληνική σημαία; Οι απαντήσεις που πήραμε από τους διοργανωτές πάνω σ’αυτό το ερώτημα, ήταν φτηνές απόπειρες δικαιολογίας. Προσωπικά θεωρώ ότι το περιστατικό αυτό ήταν τουλάχιστον τραγικό και φανέρωσε σε αρκετούς από μας, ότι όλη αυτή η ιστορία με τους δήθεν αγανακτισμένους είναι στημένη και δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα. Γι’ αυτό το λόγο, δηλώνω εκ μέρους πολλών, ενημερώνοντας τον παρόντα ιστοχώρο, ότι αποχωρώ από όλη αυτή την υπόθεση των, και καλά, αγανακτισμένων. Αυτό που με ώθησε να γράψω το παρόν άρθρο, είναι η υποκρισία διοργανωτών/-τριών – συνδικαλιστών/-τριών – εργατοπατέρων/ εργατομητέρων, οι οποίοι εντελώς ξεδιάντροπα από την Κυριακή και μετά έκαναν διάφορες εντελώς ψεύτικες κινήσεις για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Το γεγονός μάλιστα ότι είδα σε βίντεο κάποιους από αυτούς να τραγουδούν και καλά τον Εθνικό Ύμνο, αυτούς δηλαδή που το βράδυ της Πέμπτης όρμηξαν σ’αυτόν που ύψωσε την Ελληνική σημαία, με κάνει να καταλάβω πολλά γι’ αυτή την υπόθεση. Το κίνημα αυτό για μένα, είναι ξεπουλημένο. Ίσως, μάλιστα, να είναι στημένο εκ προοιμίου. Κλείνω αυτό το κείμενο, στέλνοντας χαιρετίσματα σε καπελωτές και καπελωμένους. Άδικα σπαταλήσαμε χρόνο όσοι από μας πήγαμε σ’αυτή τη διαδήλωση με την καλή μας πρόθεση. Ούτως ή άλλως, το όλο σκηνικό στο Λευκό Πύργο τις τελευταίες μέρες, θυμίζει πικ-νικ χαπακωμένων φοιτητών και κάμπινγκ του Indymedia. Αντίο “αγανακτισμένοι”. Δεν με ενδιαφέρει να συμμετέχω στο μαγαζάκι σας.