“Ένας υπέροχος άνθρωπος!!”

Eίναι ένα όμορφο απόγευμα σαν εκείνα που συναντάς και απολαμβάνεις παντού στις γειτονιές της Πατρίδος.Και όμως, κάποιοι άνθρωποι αδυνατούν να το βιώσουν!Όπως αδυνατούν να νοιώσουν και την παραμικρή χαρά που απλόχερα παρέχει η φύση.
Γιατί, αυτοί οι άνθρωποι έχουν επάνω τους ετικέτες που τις επιβάλουν άλλοι “άνθρωποι”!Αυτό συμβαίνει όταν σε αποκαλούν διαφορετικό έτσι σε αναγκάζουν να απομονώνεσε σε ειδικούς χώρους, -άσυλα θαρρώ τα λένε- για να εφησυχάζεται η κοινωνική γνώμη η οποία θα συνεχίσει τον ύπνο του δικαίου.
Όμως, εκεί στα “πέτρινα μέρη”, υπάρχουν ψυχές που διαθέτουν τόση ομορφιά, πλούτο συνασθημάτων, και τόση δοτηκότητα ώστε να φτάνει να χαρακτηρισθούν “διαφορετικοί”! Γιατί η κοινωνία μας ως φένεται δεν αντέχει τη “διαφορετικότητα”!
Εντέλει ποιος να είναι διαφορετικός; εκείνος που έχει τις “χάρες όλες”, που απλώνει τη ζωή του για γίνει δική μας και να χαιρόμαστε, που μας δίνει χωρίς αντάλλαγμα ομορφιά, αγάπη, καλοσύνη, ίσως να θελήσει κάποιο χαμόγελο το πολύ πολύ ή εμείς οι τυπικοί άνθρωποι του φένεσθε με τα συμπλέγματά μας και τις φοβερές ανασφάλειες.
Ο Αντώνης είναι ένας υπέροχος άνθρωπος -καμία σχέση με την ταινία του RUSSELL CROWE,γιατί ο Αντώνης θέλει να ζήσει και αγαπάει όλον τον κόσμο ο οποίος του έχει φερθεί πολύ αυστηρά και ρατσιστικά! Ο Αντώνης είναι καλλιτέχνης! γράφει για τη ζωή και ότι την απαρτίζει, ίσως ενδόμυχα να γράφει τα όνειρά του και τις προσδοκίες του από τη ζωή, γιατί ο καθένας μας έχει δικαίωμα στο όνειρο, έχει δικαίωμα στη ζωή!
Τη ζωή του Αντώνη κάποιοι προσπαθούν να την κάνουν εφιάλτη και να τον αναγκάσουν να πάψει να ονειρεύεται γίατί λέει δεν εντάσσεται στην πραγματικότητα. Ποιά πραγματικότητα όμως; Ξέρετε είναι σαν το παραμυθάκι της αλήθειας: η δική μου, η δική σου και η πραγματική!
Ποιός μας λέει ότι αυτό που ζούμε είναι σωστό, είναι πραγματικό; Και αν είναι, τότε γιατί δεν ζούμε όμορφα,γιατί δεν είμαστε ευτυχισμένοι; Γιατί βιώνουμε τη μάστιγα της μοναξιάς, την απονιά, την μελαγχολία, ενώ θα έπρεπε να είμαστε αισιόδοξοι, να χαμογελάμε και να έχουμε δύναμη για να ζήσουμε.
Άρα, η πραγματικότητα που μας έχουν προσφέρει δεν είναι η σωστή!
Δεν ξέρω αν και η πραγματικότητα του Αντώνη είνα η σωστή. Ίσως εντέλει να μην χρειαζόμαστε πραγματικότητες παρά μόνον σκέψεις που θα τις εφαρμόσουμε για να νοιώσουμε όμορφα και με ικανοποίηση ότι ζούμε και αναπνέουμε ελεύθερα χωρίς ετικέτες και “πραγματικότητες”!
Και μην ξεχνούμε, πέρα απ΄όλα αυτά πάντα υπάρχει και αυτό που τα γιατρεύει όλα, που ζει στις καρδιές μας και μας κάνει να νοιώθουμε μικροί θεοί και λέγεται Αγάπη!
Ίσως μόνον αυτό να είναι πραγματικότητα!!

Με τιμή

Φιλία Βαγιάκα