Αφιερωμένο εξαιρετικά…

σε όσους δουλεύουν ανασφάλιστοι,
σε όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει οκτάωρο,
σε όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει να πληρώνεσαι υπερωρία,
σε όσους αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν για ένα καλύτερο αύριο,
σε όσους ανέχονται απαράδεκτα αφεντικά γιατί τα παιδιά τους πεινάνε,
σε όσους παίρνουν 700 ευρώ,
σε όσους νέους παίρνουν 592 ευρώ,
μα πιο πολύ σε όσους δε μπορούν να βρουν καν μια τέτοια δουλειά… 

   

Η φάμπρικα

Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς

Άλλες ερμηνείες: 
Σωτηρία Μπέλλου
Άγγελος Διονυσίου
Γιάννης Κότσιρας

Η φάμπρικα δε σταματά
δουλεύει νύχτα μέρα
και πώς τον λεν το διπλανό
και τον τρελό τον Ιταλό
να τους ρωτήσω δεν μπορώ
ούτε να πάρω αέρα

Δουλεύω μπρος στη μηχανή
στη βάρδια δύο δέκα
κι από την πρώτη τη στιγμή
μου στείλανε τον ελεγκτή
να μου πετάξει στο αυτί
δυο λόγια νέτα σκέτα

Άκουσε φίλε εμιγκρέ
ο χρόνος είναι χρήμα
με τους εργάτες μη μιλάς
την ώρα σου να την κρατάς
το γιο σου μην το λησμονάς
πεινάει κι είναι κρίμα

Κι εκεί στο πόστο μου σκυφτός
ξεχνάω τη μιλιά μου
είμαι το νούμερο οχτώ
με ξέρουν όλοι με αυτό
κι εγώ κρατάω μυστικό
ποιο είναι τ’ όνομά μου

vouliazoume