Αρνήθηκε τις χημειοθεραπείες, που θα τις έδιναν ελπίδες για ζωή, θέλοντας να προστατεύσει μια άλλη ζωή που κουβαλούσε στα σπλάχνα της.
Για μας η 41χρονη Stacie Crimm έκανε θυσία για να σώσει το μωρό της. Για εκείνη ήταν απλά το καθήκον της σαν μάνα.
Αρχικά, οι γιατροί της είχαν αποκλείσει το ενδεχόμενο να μείνει έγκυος, όμως τα κατάφερε! Όταν της είπαν ότι για να ζήσει πρέπει να κάνει χημειοθεραπείες, που σημαίνει ότι θα έκανε κακό στο έμβρυο, εκείνη δεν το σκέφτηκε και αποφάσισε να φέρει στον κόσμο την κόρη της με κάθε κόστος.
Στους πέντε μήνες αναγκάστηκε να γεννήσει πρόωρα το μωρό γιατί οι γιατροί έκριναν πως δεν θα τα κατάφερνε να επιβιώσει. Κατάφερε ακόμα και να το κρατήσει και στην αγκαλιά της. Τρεις μέρες μετά την γέννα όμως άφησε την τελευταία της πνοή.
“Αυτό το μωρό ήταν τα πάντα για εκείνη”, υποστηρίζει ο αδερφός της 41χρονης. Εκείνος ήταν και ο πρώτος που ενημέρωσε η άτυχη καρκινοπαθής ότι έχει μείνει έγκυος μετά από χρόνια που πίστευε πως είναι στείρα.
Το κοριτσάκι της τώρα μεγαλώνει με τα υπόλοιπα παιδιά του στο σπίτι του στην Οκλαχόμα.
Όσα νιώθει μια μητέρα για το παιδί της, κανείς μα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει παρά μόνο η ίδια και το παιδί της. Η μητρική αγκαλιά, το χάδι, το φιλί είναι τα υπέρτατα δώρα για ένα παιδί. Αυτό το μικρό αγγελούδι δεν θα τα γνωρίσει ποτέ με αυτήν την μορφή. Μπορεί να τον αγαπήσει ολόκληρος ο κόσμος, μα η αγάπη τους ποτέ δεν θα καλύψει αυτή τη τεράστια δόση που πήρε από την ίδια τη μητέρα της που την κράτησε αγκαλιά. Αυτή η αγκαλιά ήταν και για την ίδια τη μητέρα ένας λυτρωμός για τη δική της αυταπάρνηση για ζωή. Ίσως να μην ήταν αυταπάρνηση, να ήταν θυσία. Ίσως ούτε και θυσία να ήταν. Μα σίγουρα ήταν Αγάπη. Η Αγάπη της έφτασε στο σημείο να «σκοτώσει» τον ίδιο της τον εαυτό για να δώσει ζωή σε έναν άγγελο. Ήξερε πως η ζωή της θα συνεχιστεί πολλά περισσότερα χρόνια μέσα από το κοριτσάκι της, από αυτά που θα κατάφερνε η ίδια να ζήσει. Ήξερε πως ο κόσμος θα έχει πολλές περισσότερες ευκαιρίες να αλλάξει χάρη στο κοριτσάκι της, από όσες ευκαιρίες θα είχε η ίδια να αλλάξει τον κόσμο. Παρέδωσε ένα ταλαιπωρημένο σώμα στο Δημιουργό, ανταλλάσοντας το με ένα νέο και υγιές. Ένας άγγελος έφυγε, μα στη θέση του ήρθε ένας άλλος!
Τι να πει κανείς. Για να χρησιμοποιήσω μια γνωστή λέξη του Καζαντζάκη. Αρίφνητες οι δυνάμεις του ανθρώπου. Και η αγάπη αγκαλιάζει τον χώρο. Πάντα θα θαυμάζουμε τα έργα του Θεού και τις ακραία όρια της ανθρώπινης δυναμικής.
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει
ΕΓΩ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΟΜΩΣ (ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΡΙΣΗ).
ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΥΠΗΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΕΝΟΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΑΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΤΟ ΕΞΗΣ .
ΑΡΑΓΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΤΕΡΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ;
ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΠΟΣΟ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΗΤΑΝ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΝΑ ΕΓΚΥΜΟΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ;
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει
συμφωνω απολυτα το να φερεις ενα παιδι ειναι μεγαλη ευθυνη.μαλλον εγωισμος για να γινει μητερα το βλεπω εγω
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει
@dimitris, Αλεξιβάρβαρος.θεωρώ πως μια μητέρα που αρνείται η ίδια να ζήσει για να φέρει το παιδί της στη ζωή μόνο εγωιστικά δεν μπορεί να σκέφτεται. Αν διαβάστε πιο προσεκτικά την ανάρτηση θα διαπιστώσετε ότι ήδη το μωρό μένει με τον αδερφό της άτυχης μητέρας, που έχει οικογένεια και παιδιά. Πιθανότατα τα δύο αδέλφια θα είχαν συνεννοηθεί και εξασφαλίσει το μέλλον του νεογέννητου. Πρόκειται για μια ηρωική πράξη. Και επειδή για να γίνεις ήρωας πρέπει να έχεις εγωισμό, μόνο έτσι θα συμφωνήσω μαζί σου…
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει
εγω παντως θα προτιμουσα να ειχα την μανουλα μου απο το να μεγαλωνω με τον θειο μου λεγοντας μου οτι ηταν ηρωιδα
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει
φίλε μου συμφωνώ μαζί σου, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, απλά δεν θα είχες μανούλα, είτε με τον ένα τρόπο, είτε με τον άλλο…
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει
ΦΙΛΕ ΓΟΥΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΟ ΤΙ ΕΓΡΑΨΑ.
ΠΡΙΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΩ ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΟΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΤΑ ΞΑΝΑΛΕΜΕ.
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει