Αλέξανδρε Γρηγορόπουλε, θα ξεχαστείς…

Ας το πούμε “ποίημα”. Έτσι μου ήρθε, έτσι το έγραψα… Ελπίζω ο ποιητής να με συγχωρέσει.

 

Θα ξεχαστείς γιατί ήσουν χαρά.
Θα ξεχαστείς γιατί ήσουν παιδί.
Δεν ήσουν «άστρο» της TV.

Θα ξεχαστείς γιατί ήσουν ονειροπόλος.
Θα ξεχαστείς γιατί ήσουν τολμηρός.
Γιατί δεν ήσουν δικός μου αδελφός.

Θα ξεχαστείς γιατί ήσουν το μέλλον.
Θα ξεχαστείς γιατί ήσουν «θρασύς».
Δεν ήσουν κόλακας «αυλής».

Θα ξεχαστείς γιατί ήσουν γεμάτος νιάτα.
Θα ξεχαστείς γιατί ήσουν «αναρχικός».
Γιατί δεν ήσουν της διαπλοκής συναυτουργός.

Θα ξεχαστείς γιατί ήσουν δεκαπεντάχρονος.
Θα ξεχαστείς γιατί είχες ζωντάνια.
Δεν ήσουν μασκαρεμένος σοβαροφάνεια.

Θα ξεχαστείς γιατί είσαι τύψεις.
Θα ξεχαστείς γιατί είσαι θανάτου μνήμη.
Γιατί δεν είσαι ένα πολιτικό συντρίμμι.

Αλέξανδρε, θα ξεχαστείς γιατί είσαι «κανένας».
Θα ξεχαστείς, είσαι σαν της λευτεριάς το απωθημένο.
Δεν είσαι των ΜΜ“Ε” προστατευμένο…

Γι’ αυτό θα ξεχαστείς, γιατί δεν πρέπει!

εστάλη από massmedia-gr