που λες λοιπόν ενας πλούσιος που ήταν καλός άνθρωπος απεβίωσε και πήγε που λες στον Κριτή για τα διαδικαστικά, έχοντας φιλοσοφήσει όμως την ζωή του και παρότι ήταν ηθικός και βόηθαγε την κοινωνία και τον κόσμο όταν ο Κριτής του είπε, το ξέρεις ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από το μάτι της βελόνας παρά πλούσιος να περάσει στον παράδεισο, γιατί λοιπόν κράτησες τα πλούτη σου;
κι ο πλούσιος με την πλούσια καρδιά είπε: γιατί ήθελα Κριτή μου να σου πω το εξής, μετά χαράς περιμένω ή μένω απέξω, αφού είναι τόσο εύκολο για τον φτωχό και οι περισσότεροι άνθρωποι αυτό είναι, άνοιξε σε παρακαλώ τις πύλες για όλους τους φτωχούς το αξίζουν κι αν πολύ αμάρτησαν δεν υπάρχει μεγαλύτερο ελαφρυντικό από την φτώχεια, εγώ ο ίδιος στο καταμαρτυρώ, αν έδινα την περιουσία μου θα γινόμουν ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο.
κι ο Κριτής χαμογέλασε, και του ειπε: σου αξίζει λοιπόν η ευλογημένη τύχη των φτωχων που δεν πρόβαλλαν σαν δικαιολογία την φτώχεια τους.
Ακριβώς για αυτό τον λόγο πρέπει να αναρωτιόμαστε όχι απλά τι θα κάναμε αν ήμασταν στην θέση κάποιου άλλου….αλλά αν ήμασταν ο άλλος……
Το “σε καταλαβαίνω” είναι το μεγαλύτερο ψέμα του κόσμου….
παρόλα αυτά…..η φτώχεια δεν είναι το μυστικό της σωτηρίας…. αλλά η μηδενική δικαιολογία…..
Γιατί απλά η δικαιολογία δεν βελτιώνει ποτέ…
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει
Η δικαιολογία είναι το παραθυράκι. Τέτοια παραθυράκια υπάρχουν παντού. Ας πούμε στους νόμους. Και υπάρχουν για να καταστρατηγούνται, να καταπατούνται και να παραβιάζονται.
Και εδώ φωλιάζει η αμαρτία. Στις λείες επιφάνειες, γαριά δύσκολα πιάνει. Στις πτυχές όμως;
Κάτι, ή είναι ή δεν είναι. Υπό όρους και κατ’ επιλογή δεν μπορεί να είναι.
Βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις. Πάντα γελούσα και γελώ με πινακίδες τύπου
“Απαγορεύεται η είσοδος εις πάντας” και συ ρε τύπε, από που θα μπαίνεις;
Γι αυτό, το όχι ξεκαθαρίζει που απευθύνεται. “Απαγορεύεται η είσοδος σε …άσχετους”
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει