Μικροί θεοί, διαβολίζουν τη ζωή μας…

 Η κρίση έχει πολλές μορφές και προσωπεία, που θα επηρεάσουν τη ζωή μας στο μέλλον, και δυστυχώς ακόμη δεν έχουν φανερωθεί όλα. Κάθε μέρα εκεί που πας να συνηθίσεις την μία κατάσταση, τσουπ φυτρώνει μια άλλη που σε κάνει να αλλάξεις, να αναθεωρήσεις! Αυτή η κρίση είναι παραπάνω από ιδεολογική, οικονομική, κοινωνική. Αυτή η κρίση γεννάει ότι πιο απάνθρωπο και σιχαμερό μπορείς να συναντήσεις. Χαλάει σχέσεις, διαμορφώνει συνειδήσεις, φτιάχνει έναν νέο κόσμο. Αναδιαμορφώνει τις τάξεις! Δημιουργεί νέα κοινωνικά στρώματα ή κοινωνικά στρώματα που κάποτε υπήρξαν και χάθηκαν στο χρόνο, σαν τις επιδημίες και τις αρρώστιες του παρελθόντος.
Καθημερινά ακούω και βλέπω ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους, άλλους που προσπαθούν να ζήσουν την οικογένειά τους, άλλους που προσπαθούν με νύχια και δόντια να κρατηθούν στη δουλειά τους, άλλους που δεν πληρώνονται ποτέ και συνεχίζουν να δουλεύουν σαν να φορούν αόρατες αλυσίδες και μπάλες σκλάβων και άλλους που προσπαθούν να φορέσουν τις αόρατες αλυσίδες σε άλλους ανθρώπους και να τους μετατρέψουν σε σύγχρονους σκλάβους.
Μια ράτσα ανθρώπων, χωρίς συναισθήματα, ανασφαλείς και ανίκανους να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το να εξουσιάζουν τους άλλους. Θα μου πείτε πως έφτασε να έχει μια εξουσία πάνω σου εάν δεν είχε προσόντα. Απλά τα προσόντα αυτά που διαθέτουν αυτοί οι άνθρωποι είναι από αυτά που ξεπερνούν την αξιοπρέπεια. Είναι οι σύγχρονοι δήμιοι και βασανιστές, που τους έχουν βάλει τα αφεντικά τους για να μην ταράζεται η δική τους ησυχία.
Ακούω και βλέπω ανθρώπους με μια μορφή σχέσης και εξάρτησης με κάποιους άλλους, να προσπαθούν να τους εξουσιάσουν ακόμη και σε τομείς που σχέση και η εξάρτηση δεν έχει ισχύ. Προσπαθούν να ρυθμίσουν τη ζωή των άλλων.
Ακούω και βλέπω, αφεντικά, διευθυντές, υποδιευθυντές, προϊσταμένους, γραμματείς και φαρισαίους να είναι οι μικροί θεοί και να προσπαθούν να ρυθμίσουν τη ζωή εργαζομένων, υπαλλήλων, ανθρώπων που βρίσκονται σε μια κατώτερη θέση. Και το κάνουν ξεπερνώντας ακόμη και τα όρια της ευχαρίστησης, αγγίζοντας τα όρια της ηδονής, μιας άρρωστης ηδονής που θέλει να κανονίζει πότε ο άλλος θα κοιμηθεί, πότε θα φάει, πότε θα κατουρήσει και πότε θα κάνει έρωτα. Άκουσα μια φίλη μου να μου εξιστορεί πως την απέλυσαν από μια εταιρεία γιατί έκανε σχέσεις με έναν συνάδελφό της. Ένας ξάδελφος, μου είπε πως ο προϊστάμενος του θέλει να γνωρίζει τι κάνει εκτός της εργασίας μην τυχόν και τον επηρεάζει αυτό που κάνει στη δουλειά του. Το αφεντικό ενός γνωστού μου, τον απέλυσε γιατί τόλμησε να διασκεδάζει στο ίδιο μαγαζί που διασκέδαζε κι αυτός! Εγώ ο ίδιος, παλιότερα βέβαια, είχα αφεντικό που του άρεσε οι υπάλληλοι του να κάνουν σχέσεις και να φτάνουν μέχρι και στο γάμο, για να υπάρχει πλήρη εξάρτηση από αυτόν. Μάλιστα σε έναν συνάδελφο που η γυναίκα του δούλευε στην ίδια επιχείρηση, την επόμενη το γάμου του του έδειξε τη σφιγμένη του γροθιά και είπε. Τώρα σε έχω δεμένο. Αν μου κουνηθείς θα φύγετε και οι δύο. Φαντάζομαι με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου τέτοιοι άνθρωποι όχι μόνο υπάρχουν κι άλλοι, αλλά θα αυξάνονται συνεχώς.
Οι χειρότεροι όλων είναι αυτοί που οι βασιλικότεροι του βασιλέως. Που όταν αντιδράς για κάτι σε θεωρούν μια μύγα που μπορεί να χαλάσει την ηρεμία του βασιλιά τους και σε σκοτώνουν πριν ακόμη επιχειρήσεις να… πετάξεις! Αυτοί είναι οι πιο άρρωστοί από όλους γιατί νιώθουν καθημερινά την ανασφάλεια τους και το άγχος τους να τους πνίγει στο λαιμό. Ουδέποτε αυτοί οι άνθρωποι θα μπορέσουν να χαρούν τα όποια προνόμια τους έχουν αποδοθεί από το φόβο τους μη τυχόν και τα χάσουν.
Χρόνια μας έλεγαν ότι ουδείς αναντικατάστατος. Θεωρώ ότι το σωστό είναι ουδείς αναλώσιμος. Γιατί απλά αν μας αναλώσουν όλους ποιον θα εξουσιάζουν μετά…

svou69ra