Δυό αράδες μόνον… (από Χρήστο Τζάρτζο)

Κύριοι, κυρίες, νέοι, νέες και μικρά παιδιά ακούστε… Αν θέλωμεν Ελλάδα να ποιήσωμε, θα πρέπει μέτρον και ομόνοια να έχουμε σε όλα, τα πέριξ και εντός ημών. Τον ποιητή να βάλωμε κοντά στον αγράμματο, τον φιλόσοφο να έχωμε δίπλα στον αγρότη, τον ιατρό μαζί με τον βοσκό, τον στοχαστή μαζί με τον τεχνίτη, τον δάσκαλο κοντά στον έμπορο, τον αιθεροβάμωνα δίπλα στον πραγματιστή, τον αναρχικό κοντά στον συντηρητικό, τον δεξιό δίπλα στον αριστερό… Διώξατε την Διχόνοια κάθε λογής, την αιώνια κατάρα της Φυλής… Δεν μας χρωστάει η Ελλάς, ημείς και υμείς χρωστάτε άπαντα σ αυτήν…