Πόσο θα μας πονέσει η αλήθεια;

γραφει ο αρισταρχος

Κάποτε εκεί στην δεκαετία του εβδομήντα, ο αείμνηστος Ψαθάς έγραφε στην Ελευθεροτυπία.

Ο Χότζας είχε ένα σπίτι αποτελούμενο από δύο δωμάτια και μια κουζίνα. Τα παιδιά πολλά. Οκτώ τον αριθμό, μαζεύτηκαν μια φορά και έκαναν διαμαρτυρία γιατί το σπίτι ήταν μικρό και δεν τους χωρούσε. Πιάνει λοιπόν ο Χότζας  την επομένη  και μπάζει στο σπίτι την κατσίκα.

Χαμός, φωνές, τσιρίδες. Χωρίς να καθυστερήσει αυτός βάζει μέσα στο σπίτι και την αγελάδα. Εδώ πράγματα αγρίεψαν. Φωνές, διαδηλώσεις, απεργίες, πλακάτ .

Το πράγμα σοβάρεψε περισσότερο καθώς έβαλε μέσα στο σπίτι τον σκύλο και την πάπια.

Το σχοινί παρατέντωσε να σπάσει, και οι αντοχές τέλειωσαν. Συγκεντρώθηκαν έξω από το σπίτι και με πλακάτ και φωνές απαιτούσαν την άμεση απομάκρυνση των ζώων από το σπίτι.

Άρχισαν οι διαβουλεύσεις . Τελικά και ύστερα από κανά δυό ώρες πείστηκε ο Χότζας να βγάλει έξω απ’ το σπίτι την αγελάδα.

Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Χαρές, πανηγύρια. «Νικήσαμε. Απαλλαχτήκαμε από την αγελάδα» Και να οι χοροί και να τα γλέντια. Για τα υπόλοιπα ζώα που έμειναν μέσα στο σπίτι κουβέντα. Και φυσικά η υπόθεση της επέκτασης του σπιτιού ξεχάστηκε.

Μ’ αυτή την λογική οι σοσιαλιστές μας Παπαβενιζέλοι κατάφεραν μια ανυποψίαστη οικονομικά κοινωνία και ένα θέμα χρέους να το κάνουν  τεράστια οικονομική κρίση. Γιατί; Μα για να φτάσουμε εδώ; Να πανηγυρίζουμε για την αγελάδα που βγάλαμε από το σπίτι;

Το χρέος ήταν 250δις, πήγε στα 350 και εκείθεν στα 500. Μας κούρεψαν τα 100 και κατεβήκαμε στα 400. Και μετά οκτώ χρόνια, ζωή νάχουμε, θα φτάσουμε στο επιθυμητό όριο του 2009. Τότε που παρέλαβαν την διακυβέρνηση  οι Παπαβενιζέλοι.

Και μεις τους έχουμε έξω να κάνουν κανό, να παίζουν τένις, να παίζουν με την εναπομείνασα τρισάθλια οικονομία όπως οι Μαντέλιδες, Τσοχατζόπουλοι, Τσουκάτοι και έτερος αριθμός, Θεός οίδε πόσοι.

Παιδιά κερδίσαμε. Είμαστε υπό στενή εποπτεία, θα βάλουμε στο σύνταγμα και ρήτρα εξασφάλισης πληρωμής του χρέους. Έτσι φαλκιδεύεται και η θέληση του λαού. Δηλαδή το μήνυμα είναι.

Και τον Τσίπρα και την Παπαρήγα να βγάλετε, τα χρωστούμενα θα τα πληρώσετε.

Όλοι φυλακή θάπρεπε να πάτε.

Όλοι όσοι μας φέρατε στο τεράστιο χρέος το 2009.

Όλοι όσοι με τις ενέργειές τους συνέβαλαν στην μετάπτωση από χρέος σε κρίση χρέους.

Όλοι όσοι με την ανικανότητά τους μας έβαλαν στα καυτά διλήμματα με την ΟΝΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όλοι όσοι με την αδυναμία τους για «ευφυείς» λύσεις διέλυσαν όλο τον κοινωνικό ιστό με αποτέλεσμα μια ύφεση που βαθαίνει ασταμάτητα.

Κι όταν σταματήσει στο μηδέν, θα είναι ο τρόμος της στασιμότητας. Γιατί στασιμότητα σημαίνει θάνατος. Στο επίπεδο αυτό  θα έχει επέλθει ο πλήρης εξευτελισμός του Έλληνα.

Αν νομίσατε πως τα μέτρα τελείωσαν, τότε δυστυχώς είσαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Τα παθήματα γίνονται μαθήματα προς αποφυγή επανάληψης.

Πότε μας είπαν αλήθεια; ΠΟΤΕ! Γιατί να μας λένε τώρα;

Μια χώρα  στην ΕΕ, στην ΟΝΕ. Χωρίς τελωνεία και πολλά μεταφορικά. Με εργασιακό, μισθολογικό, κοινωνικό χειμώνα είναι ιδανική για δημιουργία παραγωγικών μονάδων προς θρέψιν και τέρψιν των βόρειων της καθαρόαιμης Αρίας φυλής. Μην ανησυχείτε. Σύντομα θα γίνουμε ένα απέραντο εργοτάξιο.  Το θέμα είναι τι θα φάει από την πίτα ο Έλληνας. Ότι τρώει ο Κινέζος ή ο Ινδός.

Με διπλάσιο από την Γερμανία κόστος ζωής και μισθούς των 500ευρώ, τι λέτε να γίνει;.

Με υποθηκευμένο τον πλούτο της χώρας και με απόλυτο ξένο έλεγχο δεν μπορώ να φανταστώ τι σόι διασωσμένοι από χρεωκοπία είμαστε. Και μιλώ για την πλειοψηφία που είναι στο μεροδούλι, μεροφάι. Και όχι για εκατομμυριούχους που θα διασφαλιστούν αυτοί και οι απόγονοί τους από αυτή την διάσωση.

Πανηγυρίζετε γιατί μετά από οκτώ χρόνια θα βρεθούμε στην ίδια μοίρα μ’ αυτήν που ήμασταν  πριν τρία χρόνια. Πόσο σχιζοφρενικό ακούγεται.

Ούτε σταυρόλεξο ούτε Soduku. Αυτό είναι ψυχιατρικό αίνιγμα προς μελέτη.