Πενθώ και… μαθαίνω

Ἀναρτήθηκε στὶς 16 Σεπτέμβριος 2012 ἀπὸ τὸν/τὴν S

Έχω να γράψω σχεδόν ένα χρόνο.. διάστημα κατά το οποίο απλά πενθούσα και μάθαινα..

Στην αρχή πένθησα για το χαμό του πατέρα μου.. αλλά έμαθα.. έμαθα τι έχει αξία, τι είναι αληθινό και τι κάλπικο.. έμαθα ποιος είναι ποιος και έμαθα να διώχνω καθετί ανούσιο από τη ζωή μου…

Αργότερα «πενθούσα» για τη δουλειά που έχασα στην οποία δούλευα επί 4 μήνες και πληρώθηκα μόνο μισό μισθό συνολικά.. και έμαθα ότι δεν μπορώ να βρω το δίκιο μου σε ένα κράτος διαλυμένο βουτηγμένο στη διαφθορά…

Μετά «πενθούσα» για τη δουλειά που δεν έβρισκα.. .. αλλά έμαθα ότι είμαι ένας αριθμός της στατιστικής αρχής που αφορά στην ανεργία.. δηλαδή ένα τίποτα…

Αργότερα «πενθούσα» για τα χρόνια που σπατάλησα στα θρανία, έχοντας 3 πτυχία και μην μπορώντας να βρω ούτε μία άσχετη εργασία… αλλά πενθούσα και για την αξιοπρέπειά μου να ζητάω μια εργασία πολύ κατώτερη των δυνατοτήτων μου για να μπορέσω να ζήσω και να θεωρούμε είτε “overqualified”, είτε μεγάλη στην ηλικία και άρα άχρηστη (ούσα 40 ετών), είτε χωρίς προϋπηρεσία στους τόσο «εξειδικευμένους κλάδους» του σουβλατζίδικου, του περιπτέρου, της καθαριότητας κ.ο.κ. .. έμαθα όμως για μία ακόμη φορά ότι όποιος έχει μπάρμπα στην Κορώνη μπορεί να επιβιώσει.. δυστυχώς για μένα δεν κατάγομαι από την συγκεκριμένη περιοχή..

Πιο μετά ήρθαν οι εκλογές… και συνέχισα να «πενθώ» για την χαμένη ευκαιρία να δω ξανά την πατρίδα μου να κερδίζει την χαμένη αξιοπρέπειά της…. όμως, ξανά έμαθα ότι τελικά οι βολεμένοι και οι παρτάκηδες αυτής της χώρας είναι πιο πολλοί.. και θυμήθηκα την κουβέντα ενός ταξιτζή μια μέρα που μου έλεγε: «κυρία μου, τώρα πεινάνε ακόμα οι 2-3 στους δέκα.. όταν θα φτάσουμε να πεινάνε οι 8-10 τότε μπορεί να γίνει κάτι σ αυτή τη χώρα….».. και πενθούσα και μάθαινα ότι οι Έλληνες όχι μόνο δεν αποτίναξαν το ζυγό του Δ΄ Ράιχ αλλά έφεραν και στη Βουλή την Χρυσή Αυγή… (χωρίς σχόλια….δεν θα ήθελα να αρχίσω τα κοσμητικά επίθετα γιατί σέβομαι αυτούς που θα διαβάσουν το παρόν).

Μετά πενθούσα για το χαμένο σύστημα υγείας.. και έμαθα να πληρώνω 20 ευρώ για να πάρει η μητέρα μου τα χάπια της πίεσης.. γιατί πώς να το κάνουμε.. έπρεπε να τα πάρουμε…

Επίσης πενθούσα για τις τράπεζες που με ζάλιζαν και με ζαλίζουν ακόμα για τις δόσεις που δεν πλήρωσα.. μέχρι που έμαθα να τους γράφω κανονικά να μην τους κάνω το χατίρι να γίνομαι ράκος και να γίνω άλλος ένας αυτόχειρας επειδή το θέλουν αυτοί… (παρένθεση: οφείλω να ομολογήσω ότι θα προτιμούσα να εργαστώ ασκώντας το αρχαιότερο επάγγελμα και παίρνοντας την ευθύνη για το κακό που κάνω στον εαυτό μου, παρά να εργαζόμουν σε εισπρακτική εταιρία και να οδηγώ τους ανθρώπους στην παράνοια, την απόγνωση ή και την αυτοκτονία…)

Πενθούσα…

Και μάθαινα… μάθαινα.. μάθαινα…

Δεν μπορείτε να πείτε… είχα μια εποικοδομητική χρονιά…..

Περισσότερο απ’ όλα οφείλω να ομολογήσω ότι πενθούσα για την πατρίδα μου.. πενθούσα από ΝΤΡΟΠΗ… γιατί με φτάσατε στο σημείο να ντρέπομαι που είμαι Ελληνίδα… εσείς οι λίγοι.. οι αλώβητοι από την κρίση.. οι βολεμένοι.. οι καρεκλοκένταυροι.. οι προσκολλημένοι στο σύστημα τόσο πολύ που δεν βλέπετε αλλά και δεν νοιάζεστε για το μέλλον αυτής της χώρας.. ουσιαστικά για το μέλλον των παιδιών μας… εσείς ντε.. εσείς που δήθεν πιστέψατε τον Σαμαρά.. εσείς που ακόμα διατείνεστε ότι η τρικομματική κυβέρνηση το παλεύει.. ναι.. βεβαίως.. το παλεύει.. παλεύει να μας χώσει πιο πολύ στα σκατά.. παλεύει να μας μετατρέψει –αν και ήδη το χει καταφέρει- σε φέουδο της Μέρκελ και της Τρόικας.. παλεύει να μας ξεπουλήσει με το χαμηλότερο δυνατό τίμημα.. παλεύει να μας μετατρέψει σε σκλάβους…..

Ναι εσείς κύριοι… που κεριά και λιβάνια να σας ανάψουν και να χορεύω στους τάφους σας.. γιατί μαζί με σας θα κηδεύει ένα ολόκληρο έθνος την ΠΡΟΔΟΣΙΑ σας.

Τώρα πια, σταμάτησα να πενθώ….

Τώρα περνάω στην επίθεση.. Γιατί το πένθος με έκανε σοφότερη.. έμαθα ή επιβεβαίωσα για μία ακόμη φορά πολλά μαθήματα της ζωής αλλά και της εποχής μας….Γιατί, εσείς, σκουλήκια αυτού του τόπου με κάνατε πιο δυνατή.. τόσο δυνατή που δεν έχω τίποτα πλέον να χάσω.. σε αντίθεση με σας που έχετε να χάσετε πολλά.. και θα φροντίσω με κάθε τρόπο και εγώ και χιλιάδες, εκατομμύρια συμπατριώτες μου ώστε όχι μόνο να τα χάσετε, αλλά και να πληρώσετε πολύ βαρύτερο τίμημα από αυτό που πληρώνει αυτή η χώρα…

Τώρα περιμένω.. με υπομονή.. με ελπίδα.. με πίστη….

Αύριο είναι η εορτή της Σοφίας, Ελπίδος, Πίστεως και Αγάπης..

Με αυτές τις αξίες προχωρώ πια.. και προχωρώ ως γνήσια Ελληνίδα.. ή ΤΑΝ ή επί ΤΑΣ…

Διαλέξτε πλευρά ΤΩΡΑ…

… Γιατί με μάθατε πολλά… μάθετε λοιπόν κι εσείς ένα: Αυτός που δεν έχει να χάσει τίποτα πλέον θα είναι ο εφιάλτης σας…….

Με τις υγείες μας…

 

 

 

Καταχωρίσθηκε στὴν κατηγορία Άρθρα. Φυλάξτε τὸν μόνιμο σύνδεσμο στὰ ἀγαπημένα σας.

22 ἀπαντήσεις στὸ Πενθώ και… μαθαίνω

  1. Ὁ/ἡ aristarhos γράφει:
    16 Σεπτέμβριος 2012, 12:38

    Βαρύ το πένθος σου και άκαιρο. Χρειάζεται πολύ δύναμη για να το αντέξεις πάνω στους ώμους σου.
    Πάνω σ’ αυτή την οδύνη στέκεται σκεπάζοντας σκοτεινιά η άκρατη αδυναμία, ηλιθιότητα, απανθρωπιά και υστεροβουλία ενός συστήματος που κρατάει γερά ότι ρίζωσε χρόνια και χρόνια εγκλωβίζοντας τις Ελληνικές ψυχές μαζί με τα όνειρά τους σε ένα πλέγμα βαρβαρότητας.
    Και συ έκανες όνειρα, τα έντυσες με πτυχία και κοινωνική ευγένια . Δυστυχώς ήσουν, όπως όλοι μας, ένας αριθμός. Είτε σαν εργαζόμενη είτε σαν άνεργη, είτε σαν καθημαγμένη ύπαρξη. Ήσουν και θα είσαι ένας αριθμός. Μόνο τα παιδιά τους έχουν ταυτότητα και αποτύπωμα.
    Ντρέπομαι να ζω και να αναπνέω μέσα σ’ αυτή την σούπα υποκρισίας, κακίας και εκμετάλευσης.
    Ας μεταλλαχτεί αυτή η ντροπή σε οργή που αθροιστικά θα πετάξει τους ηλίθιους αιμοσ-ταγούς ολίγιστους της πατρίδας μου, της Ελλάδας. Μπας και γεμίσουν τα πνευμόνια μου με αίσθημα αισιοδοξίας, δικαιοσύνης. Μήπως γεμίσουν οξυγόνο, που τόσο μας λείπει.
    Κουράγιο Σόφη, τέτοια και τόση αδικία δεν την αντέχει ούτε ο Θεός.

    Μοῦ ἀρέσει

    Ἀπάντηση
  2. Ὁ/ἡ emsmyrnakis γράφει:
    16 Σεπτέμβριος 2012, 13:14

    ΕΝΑ ΕΧΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΩ ΜΠΡΑΒΟ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΣΥ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΙΣΟΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΡΗΜΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΕΔΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΤΕ ΤΟ ΟΤΙ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΡΙΞΑΝ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΑΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΨΕΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΟΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΞΕΒΡΟΜΙΣΕΙ ΚΑΠΟΤΕ Η ΧΩΡΑ

    Μοῦ ἀρέσει

    Ἀπάντηση
  3. Ὁ/ἡ ΣΟΦΗ γράφει:
    16 Σεπτέμβριος 2012, 13:14

    Σ ευχαριστώ Αρίσταρχε.. αν και πλέον, όπως ανέφερα, είμαι πο δυνατή.. ήθελα να γράψω ούσα δυνατή κι όχι αδύναμη… η ιστορία αυτή είναι η ιστορία της ίδιας της πατρίδας μου.. ένιωσα λοιπόν την ανάγκη να την γράψω για να δώσω δύναμη και κουράγιο σε όλους αυτούς που την έχουν ανάγκη.. γιατί αυτού του είδους τα “πένθη” περνάμε όλοι μας τους χαλεπούς αυτούς καιρούς.. και μέσα από αυτά πρέπει να βγούμε χαλύβδινοι και έτοιμοι για τη μεγάλη, την τελική μάχη.. Αγαπητέ μου Αρίσταρχε, έχε πίστη και αισιοδοξία.. αυτά δεν μπορούν να μας τα κλέψουν.. τίποτα ουσιαστικό σ αυτή την ζωή πραγματικά δεν μπορούν να μας κλέψουν.. μόνο τα υλικά και τα ανούσια…..

    Μοῦ ἀρέσει

    Ἀπάντηση
  4. Ὁ/ἡ aristarhos γράφει:
    16 Σεπτέμβριος 2012, 13:36

    Ίσως να αποπνέω μια πεσιμιστική αποφορά στην ήδη υπάρχουσα βαριά ατμόσφαιρα. Αλλά απογοητεύομαι όταν συζητώ με μορφωμένους ανθρώπους αλλά βολεμένους. Ζουν λες σε μια αποστειρωμένη φούσκα και τίποτε δεν τους αγγίζει.
    Από που να αντλήσεις δύναμη. Μόνο από άτομα σαν και σένα. Πόσα είναι;
    Και για να δεις τι με πληγώνει περισσότερο διάβασε το παρακάτω. Αξίζει.
    Ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά μιας Αφρικάνικης φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σʼ ένα δέντρο, και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι, θα πάρει όλα τα φρούτα. Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι, και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. Ύστερα κάθισαν σʼ έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα. Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό αφού κάποιο από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν “UBUNTU”….
    που σημαίνει «δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι, αν έστω ένας από εμάς είναι στενοχωρημένος»!
    Η λέξη “UBUNTU”στην γλώσσα τους, σημαίνει «Υπάρχω γιατί υπάρχουμε».
    Έγινε λοιπόν το αντίστοιχο παίγνιο και σε ένα Γυμνάσιο χώρας-μέλους της Ευρωζώνης, με την διαφορά ότι το καλάθι δίπλα στο δένδρο περιείχε ένα γυαλιστερό iPod, ένα iPad και ένα iPhone, πάλι με την εξήγηση ότι ο πρώτος τα παίρνει όλα.
    Όταν λοιπόν δόθηκε το σινιάλο για να τρέξουν, έπεσαν αγκωνιές, τρικλοποδιές, μπουνιές και τελικά το πιο μεγαλόσωμο παιδάκι έφτασε πρώτο, και πήρε και τα τρία gadgets. Ύστερα, μερικά παιδάκια κάθισαν γύρω από τον μεγαλόσωμο συμμαθητή τους και τον παρακολουθούσαν να χειρίζεται τα ηλεκτρονικά καλούδια με θαυμασμό, κάποια άλλα είχαν περικυκλώσει τον ανθρωπολόγο και διαμαρτύρονταν για τους άδικους κανόνες του παιγνίου απειλώντας τον ότι θα τον καταγγείλουν στον Διευθυντή του Σχολείου και στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό, ενώ κάποια άλλα δέχθηκαν μοιρολατρικά την τύχη τους, ψελλίζοντας ότι το όλο παίγνιο ήταν στημένο από ξένα κέντρα εξουσίας.

    Όταν ο ανθρωπολόγος συνήλθε και επέβαλε την δέουσα τάξη, πλησίασε το παιδάκι που νίκησε και το ρώτησε γιατί κράτησε και τα τρία gadgets αντί να σκεφτεί να κρατήσει το ένα, και να μοιράσει τα υπόλοιπα σε δυο φίλους του. Εκείνο, του απάντησε μονολεκτικά ‘ZBOUTSAM’.

    Η λέξη ‘ZBOUTSAM’ στην γλώσσα της εν λόγω χώρας/φυλής σημαίνει ‘υπάρχω για να ζω σε βάρος των υπολοίπων, συγγενών, συμμαθητών, ντόπιων ή ξένων και το βρίσκω απολύτως φυσικό’.
    Το σχολείο του πειράματος ήταν το 2ο Γυμνάσιο/Λύκειο Ελασσόνας και η χώρα του σχολείου, η Ελλάδα, έχει ήδη επίσημα χρεοκοπήσει από τις 19.05.2010. Ανεπίσημα δε, πολλά χρόνια πριν.

    Μοῦ ἀρέσει

    Ἀπάντηση
    • Ὁ/ἡ ΣΟΦΗ γράφει:
      16 Σεπτέμβριος 2012, 13:52

      γι αυτό πρέπει με δύναμη να κραγαύζουμε “UBUNTU” σάμπως και δούμε μια άσπρη μέρα σ αυτόν τον τόπο.. γιατί πολλά μας πληγώνουν και πρέπει να τα ξορκίσουμε…

      Μοῦ ἀρέσει

      Ἀπάντηση
  5. Ὁ/ἡ Φοίβος γράφει:
    16 Σεπτέμβριος 2012, 15:25

    Γεια σας, θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήρια μου στην Σόφη και σε όσους πάλεψαν/παλεύουν χωρίς να το βάζουν κάτω.

    Σόφη εγώ είμαι μικρότερος σου αλλά οι δυσκολίες δεν έχουν ηλικία, πέρασα και περνώ ακόμη πολύ δύσκολα στην ζωή μου τα τελευταία τρία χρόνια αλλά και πιο πριν η ζωή μου δεν ήταν καλύτερη, απλός είχα τα χρήματα για να δημιουργήσω τις κατάλληλες ψευδαισθήσεις που θα με έκαναν να αποφύγω να βρεθώ αντιμέτωπος με την αρρωστημένη πραγματικότητα του κόσμου που με περιβάλει, που περιβάλει όλους μας.
    Πέρασα ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, εντελώς μόνος, κατηγορώντας τον εαυτό μου και κλαίγοντας τα βράδια να νιώθω την απόγνωση για τα λάθη μου. Μέσα σε αυτήν την πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία που πιστεύω ότι την γνώρισες και εσύ κατάλαβα κάποια πράγματα και πήρα κάποιες αποφάσεις. Κατάλαβα πως οι άνθρωποι όταν κάνουν τα δικά τους λάθη τα αποδέχονται και μαθαίνουν από αυτά, όταν όμως η οικογένεια ή η κοινωνία που τους περιβάλει τους οδηγεί να πράξουν λανθασμένα τότε εκείνοι τείνουν να κατηγορούν τον εαυτό τους και να μπαίνουν σε έναν αυτοκαταστροφικό κύκλο.
    Κατάλαβα επίσης ότι η κοινωνία που ζούμε σήμερα θα έπρεπε να διαφθείρει τους ίδιους τους πολίτες της έτσι ώστε να είναι συνένοχοι στο ίδιο έγκλημα, όλοι θα έπρεπε να νοιαζόμαστε για το χρήμα, για τον εαυτούλη μας, να ξεχάσουμε τις αξίες και τις αρετές των προγόνων μας, να αφήσουμε στους άλλους να πράξουν αυτά που εμείς ως υπεύθυνοι πολίτες έπρεπε να πράξουμε για το κοινό καλό, να θεωρούμε ότι μόνο όταν οι πολλοί εκφέρουν γνώμη είναι Δημοκρατία και όχι να σεβόμαστε και να σκεπτόμαστε όσα έχουν να πουν και οι υπόλοιποι συνάνθρωποι μας, θα έπρεπε επίσης να είμαστε διαχωρισμένοι σε άπειρες κοινωνικές και ταξικές ομάδες για να μπορούμε να ελεγχόμαστε εύκολα και να βρισκόμαστε σε συνεχή διαμάχη με τον διπλανό μας, έτσι ώστε να μην χρειαστεί ποτέ να ενωθούμε για να παλέψουμε με αυτόν που εις βάρος μας πράττει.
    Ελπίζω να μην γίνομαι κουραστικός, αλλά όπως και εσύ και ίσως πολλοί άλλοι, έχω πολλά μέσα στην ψυχή μου που θέλω να τα μοιραστώ με κάποιον, μακάρι να μπορούσα να τα πω κοιτώντας τα μάτια κάποιου συνανθρώπου μου ξέροντας ότι εκείνος θα με καταλάβει έστω και ας μην έχει την λύση στο πρόβλημα μου, σήμερα όμως καταδικαστήκαμε από μόνοι μας, αγοράζοντας οθόνες και μηχανές να βρισκόμαστε πίσω από αυτές χωρίς να μπορούμε να αισθανθούμε το συναίσθημα την συλλογικότητας και της επαφής.
    Πέρα από όλα αυτά τα άσχημα και τα μαύρα θα ήθελα να πω σε όλους όσους ίσως διαβάσουν το μήνυμα μου και σε εσένα Σόφη που βρήκες την δύναμη και το θάρρος μέσα σου, ότι αυτό που επανέφερε εμένα το μυαλό του στην θέση του, ήταν και είναι οι γνώσεις και οι πράξεις των προγόνων μας, των αρχαίων και νεώτερων Ελλήνων που ξεπέρασαν τον εαυτό τους και με την ζωή ή τον θάνατό τους έδειξαν σε εμάς τον λόγο για τον οποίο υπάρχουμε. Οι γνώσεις και ο τρόπος σκέψης τον προγόνων μας μπορούν να μας δείξουν τον δρόμο για το τι πραγματικά έχει αξία στην ζωή και τον θάνατο. Μπορούν να μας μάθουν την λειτουργία και την σύνταξη μιας κοινωνίας Ελληνικής που θα βασίζεται στην αρετή, την σοφία, την επιστήμη, την φύση, τον άνθρωπο, την αμφισβήτηση , την ελευθερία, την χαρά, την αυτοδυναμία, την γνώση.
    Η γλώσσα και ο τρόπος σκέψης των Ελλήνων σήμερα είναι αυτό που μας καθιστά εύκολα ελεγχόμενους στους εξουσιαστές μας.
    Εάν εγώ και ίσως και εσύ Σόφη (έστω και με τον δύσκολο τρόπο) δεν είχαμε τον χρόνο να σκεφτούμε, εάν δεν είχαμε χάσει όλα όσα νομίζαμε ότι προσδιόριζαν και χαρακτήριζαν την ζωή μας δεν θα μπορούσαμε να δούμε τα πράγματα καθαρά, τώρα που βγήκαμε από το ΣΠΗΛΑΙΟ θα πρέπει να βρούμε και τους άλλους που έχουν αποδράσει από το δικό τους, να ενωθούμε αποκτώντας ισχύ και να καθοδηγηθούμε από τις αρετές και τις αξίες των προγόνων μας έχοντας στρατηγική.
    Μπορεί να μην έχουμε μάθει τον πόλεμο, αλλά μιας και άλλοι τον έφεραν σε εμάς θα πρέπει να παλέψουμε και να μάθουμε να το κάνουμε με τον άριστο τρόπο, όπως μάθαμε σε λίγο χρόνο όλα όσα αγνοούσαμε την υπόλοιπη ζωή μας. Οι Έλληνες έχουν δείξει και στο παρελθόν ότι δεν έχει σημασία πόσοι είναι, άλλα ποιοι είναι και για ποιόν λόγο πολεμούν.

    Ευχαριστώ και εύχομαι σε όλους γνώση και δύναμη για τις ακόμη πιο δύσκολες μέρες που έρχονται.

    Φοίβος

    Μοῦ ἀρέσει

    Ἀπάντηση
    • Ὁ/ἡ ΣΟΦΗ γράφει:
      16 Σεπτέμβριος 2012, 16:25

      Απλά ένα μεγάλο μπράβο από μένα Φοίβο.. γιατί θεωρώ ότι έπιασες ακριβώς τον βαθύτερο στόχο του άρθρου, που σε καμία περίπτωση δεν είχε τη δημοσιοποίηση μιας ασήμαντης προσωπικής και καθημερινής ιστορίας αλλά την αφύπνιση.. χαίρομαι που βλέπω ότι γινόμαστε περισσότεροι…

      Μοῦ ἀρέσει

      Ἀπάντηση
  6. Ὁ/ἡ sofiazgi γράφει:
    16 Σεπτέμβριος 2012, 16:08

    Λυπαμαι γι αυτα που περασες…και που περνας(εγω εργαζομαι ακομα) .με ενδιαφερει το περναω στην επιθεση,σε ενα περιβαλλον που αρεσκεται σε επαναστατικα ποστς στο φεησμπουκ και το τουιτερ ,θα ηθελα να εστιασουμε στις πραξεις αλλα δεν βλεπω πως…

    Μοῦ ἀρέσει

    Ἀπάντηση
  7. Ὁ/ἡ ΙΩΑΝΝΗΣ γράφει:
    16 Σεπτέμβριος 2012, 16:13

    Σοφία χαίρομαι πολύ που εμφανίστηκες διαδικτυακά έστω και μετά από τόσο καιρό.

    Λυπάμαι πολύ για όλα όσα σου συνέβησαν και κυρίως για τον χαμό του πατέρα σου. Να είναι αναπαυμένος και χαρούμενος τώρα στον Παράδεισο και να σου δίνει δύναμη με τις ευχές του.Θυμάμαι ακόμα τις δύσκολες καταστάσεις που ζούσες και μου είχες περιγράψει.
    Πάντως δεν νομίζω ότι όλα αυτά σε κάνανε δυνατή. Αλλά κάτι περισσότερο.

    Σε κάνανε Θηρίο……

    και φρόντισε να μην ξεχάσεις ποτέ πως νιώθεις τώρα….

    Καλώς ήρθες Σοφία!

    Μοῦ ἀρέσει

    Ἀπάντηση
    • Ὁ/ἡ ΣΟΦΗ γράφει:
      16 Σεπτέμβριος 2012, 16:27

      Γειά σου Ιωάννη και καλως σας βρήκα φίλοι μου.. και ΝΑΙ Γιάννη είμαι ΘΗΡΙΟ και στις επάλξεις περισσότερο από ποτέ.. να σαι καλά φιλε μου και σ ευχαριστώ

      Μοῦ ἀρέσει

      Ἀπάντηση
  8. Ὁ/ἡ ΣΟΦΗ γράφει:
    16 Σεπτέμβριος 2012, 16:38

    Φίλοι μου, κάθε κριτική είναι ευπρόσδεκτη και εποικοδομητική είτε στο παρόν είτε παρελθοντικό είτε μελλοντικό άρθρο και πάντα την επεξεργάζομαι προσεκτικά διότι προσπαθώ, φέροντας την ευθύνη των κατα καιρούς κειμένων μου, να μην γράφω όταν δεν έχω κάτι ουσιαστικό να πώ το οποίο θεωρώ ότι μπορεί να επηρεάσει θετικά τους συνανθρώπους μου αλλά και να διορθώσω ή επεξεργαστώ το ύφος κάποιων από αυτά ώστε να μην οδηγούν σε λανθασμένα συμπεράσματα ή να διχάζουν τους αναγνώστες ως προς τον στόχο για τον οποίο προορίζονται.

    Σας παραθέτω εδώ σχόλιο όπως αναρτήθηκε προ ολίγου στο olympia.gr ώστε να δούμε όλοι μαζί αλλά και να διευκρινίσω για μία ακόμη φορά τον λόγο για τον οποίο έγραψα το παρόν. Μόνο το γεγονός ότι έχω να γράψω τόσο καιρό, νομίζω από μόνο του δείχνει αν ο στόχος ήταν η προσωπική μου ιστορία ή όχι… Απολαύστε το:

    ΖΟΥΜΠΗ είπε

    Σεπτεμβρίου 16, 2012 στις 4:04 μμ
    Ε ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ.ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΒΑΡΥΠΕΝΘΟΥΣΕΣ.ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΜΩΡΕ ΠΟΥ ΒΓΗΚΑΤΕ ΣΑΝ ΓΥΝΑΙΚΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΚΛΑΙΤΕ?ΠΑΡΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ.ΑΦΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ.Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ.ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.ΠΟΣΑ ΠΤΥΧΙΑ ΠΗΡΕΣ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ.?ΚΑΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ.ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ ΤΩΡΑ!!!!

    Απάντηση

    ΣΟΦΗ είπε
    Σεπτεμβρίου 16, 2012 στις 4:15 μμ
    αν αυτό που κράτησες από το άρθρο είναι το κλάμα, λυπάμαι γιατί .. απότι φαίνεται διάβασες μόνο το πρώτο μισό του άρθρου το οποίο απεικονίζει την παρούσα κοινωνική κατάσταση και ουδέποτε ως στόχο είχε την δημοσιοποίηση ενός προσωπικού δράματος ή κάτι παρόμοιο ( επίσης φαίνεται ότι δεν έχεις διαβάσει άλλα άρθρα μου για να προβαίνεις σε τέτοια είδους κριτική – επίθεση).. αντιθέτως είχε ως πρόθεση να δώσει δύναμη σε όλους που βιώνουμε μία παράλογη καθημερινότητα και έναν παγκόσμιο πόλεμο διαφορετικό από κάθε προηγούμενο, και επίσης να εμπνεύσει αγωνιστικότητα και παλμό.. αλλά προφανώς δεν σου πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο….αλλά ξέχασα.. μερικοί θέλουν να μιλούν χωρίς έχουν και κάτι ιδιαίτερο να πουν…

    Μοῦ ἀρέσει

    Ἀπάντηση
  9. Ὁ/ἡ ΣΟΦΗ γράφει:
    16 Σεπτέμβριος 2012, 16:51

    Σιγά μην μασήσω από κάτι προβοκατόρικα σκουλήκια.. εξάλλου πολύ πριν από μενα απάντησαν άλλοι αναγνώστες.. να πω ότι δεν χάρηκα.. θα πώ ψέμματα.. ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

    Μοῦ ἀρέσει

    Ἀπάντηση
  10. Ὁ/ἡ ΙΩΑΝΝΗΣ γράφει:
    17 Σεπτέμβριος 2012, 15:51

    Σόφη ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! Να είσαι ευτυχισμένη και σήμερα φρόντισε να το γιορτάσεις!!!

    Αφιέρωση!

    ΣΠΑΣΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Μοῦ ἀρέσει

    Ἀπάντηση
    • Ὁ/ἡ ΣΟΦΗ γράφει:
      17 Σεπτέμβριος 2012, 16:04

      Σ ευχαριστώ πολύ Γιάννη να είσαι καλά.. καλόοοοοοοοοοοοοο
      και επειδή η τρέλα μας χρειάζεται.. πάρε ένα πίσω.. από την πιο τρελή αλλά ΙΔΙΟΦΥΙΑ της ροκ που έχει περάσει ποτέ.. (και αυτό το λέει κάποιος που χει σπουδάσει 12 χρόνια μουσική και μάλιστα κλασική και τζαζ..) για να μην νομίζει κανείς ότι λέω @@@@ … το κομμάτι δεν είναι ενδεικτικό, αλλά είναι το λιγότερο τρελό απο πολλά άλλα… αχαχαχαχαχα FRANK ZAPPA: RESPECT… Σπάστα κι εσύ τώρα 😉

      Μοῦ ἀρέσει

      Ἀπάντηση
      • Ὁ/ἡ ΙΩΑΝΝΗΣ γράφει:
        17 Σεπτέμβριος 2012, 16:21

        Αυτοί είναι φλώροι…..

        δες να μαθαίνεις…

        Μοῦ ἀρέσει

      • Ὁ/ἡ ΣΟΦΗ γράφει:
        17 Σεπτέμβριος 2012, 16:25

        ε, καλά δεν έχω αντίρρηση για Iggy Pop ότι τα σπάει….
        άλλο το ένα άλλο το άλλο τί να κάνουμε εσύ είσαι του πιο χαοτικού.. χιχιχιχιχι

        Μοῦ ἀρέσει

      • Ὁ/ἡ ΙΩΑΝΝΗΣ γράφει:
        17 Σεπτέμβριος 2012, 16:35

        Πάρε και δύο που θα σου αρέσουν σίγουρα. Και ναι είμαι του “χάους”…

        και αυτό για ξεκάρφωμα για να γουστάρει ο filologos ο Αρίσταρχος ο Πραξιτέλης…και φυσικά εγώ….ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!

        πωπωπω…τι μωρά είναι αυτά!!!!

        Μοῦ ἀρέσει

    • Ὁ/ἡ ΣΟΦΗ γράφει:
      17 Σεπτέμβριος 2012, 16:49

      Καλά.. Puressence λατρεμένοι.. τέλειοοοο…

      Μοῦ ἀρέσει

      Ἀπάντηση

Σχολιάστε

Αὐτὸς ὁ ἱστότοπος χρησιμοποιεῖ τὸ Akismet γιὰ νὰ μειώσει τὰ ἀνεπιθύμητα μηνύματα. Μάθετε τί συμβαίνει μὲ τὰ δεδομένα τῶν σχολίων σας.