Deja vu στον Περισσό

Την πρότασή του για τον «άλλο δρόμο ανάπτυξης» επανέφερε πριν από λίγες μέρες το ΚΚΕ, παρουσιάζοντας τις εκτιμήσεις του για την οικονομία και τα μέτρα, αλλά και την κατεύθυνση που πρέ­πει να έχει το κίνημα το επόμενο διάστημα.

Στην ουσία η ηγεσία του ΚΚΕ, περίπου τρεις μήνες μετά τις εκλο­γές και την εκλογική του υποχώρηση στα προ εικοσαετίας επίπε­δα, επισφράγισε την προσήλωσή του στην πορεία που έχει χαρά­ξει διαψεύδοντας τις όποιες προσδοκίες για αλλαγή τακτικής ή, εν πάση περιπτώσει, για υιοθέτηση νέας πολιτικής τακτικής, αν λάβει κανείς υπόψη τους επικριτές του, που μιλούν για «ταύτιση της πολιτικής τακτικής με τη στρατηγική του» για τον σοσιαλισμό.

(Οι προσδοκίες δημιουργήθηκαν τόσο από την πολιτική και εκλογική πίεση που άσκησε πάνω του ο ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές όσο και από τη συγκυρία, δηλαδή τις συνεχείς ανατροπές δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων).

Η ηγεσία, παρά την όποια αμηχανία, αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, που οδήγησε και στηνπαραδοχή εσωκομματικών διαφοροποιήσεων, έστω κι αν αυτές δεν παρουσιάστηκαν στην πραγματική τους έκταση, επανέρχεται με την πρότασή της για την αποδέσμευση από την Ε.Ε., τη μονομερή διαγραφή του χρέους και τη «λαϊκή εξουσία» στο πλαίσιο του «άλλου δρόμου ανάπτυ­ξης».

Είναι ενδεικτικό ότι η Αλέκα Παπαρήγα διεμήνυσε πώς το κόμ­μα έχασε μια μάχη στις εκλογές, αλλά επ’ ουδενί αυτό για την ηγεσία υποδεικνύει «στρατηγική ήττα».

Ήδη ο Περισσός, που το καλοκαίρι έδειξε να τηρεί στάση ανα­μονής, αρχίζει να «νιώθει» δικαιωμένος βλέποντας τη μικρή δημοσκοπική του ανάκαμψη για τις κόντρα στο ρεύμα «προειδοποιήσεις» του για την «κυβερνητική προσαρμογή» του ΣΥΡΙΖΑ.

Από την επομένη των εκλογών της 6ης Μαΐου μεγάλο μέρος της ρητορικής του επικεντρώνεται στην προσπάθεια να αποκαλύ­ψει την – κατά τις επίσημες τοποθετήσεις της ηγεσίας – μετατό­πιση του ΣΥΡΙΖΑ στη σοσιαλδημοκρατία. Τρεις μήνες μετά, εκτι­μά ότι αρχίζει να δικαιώνεται ενώπιον ενός αριστερού κοινού, το οποίο δεν μένει ικανοποιημένο από την αξιωματική αντιπολίτευ­ση, και άρα ότι θα καταφέρει νααναστρέψει την πορεία υποχώρησής του επανακτώντας κάποιες από τις δυνάμεις του.

«Μεγάλη παρακαταθήκη»

Αν και οι έξωθεν πιέσεις για συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις παραμένουν (καθώς και η κριτική ορισμένων φίλα προ­σκείμενων που μιλούν ουσιαστικά για ακύρωση της θέσης του περί αποδέσμευσης από την Ε.Ε. όταν την τοποθετεί μαζί με τη λαϊκή εξουσία), η Αλέκα Παπαρήγα χαρακτήρισε «μεγάλη παρα­καταθήκη» την άρνηση του ΚΚΕ να συμπράξει σε μια κυβέρνηση αριστερής συνεργασίας, «όσο κι αν του κόστισε».

Αυτό υπογραμμίζει για μια ακόμη φορά ότι το ΚΚΕ δεν αλλάζει γραμμή, αντιθέτως επιμένει αναλαμβάνοντας το κομματικό και πολιτικό κόστος, προσδοκώντας ότι στο μέλλον θα δικαιωθεί, κα­θώς «ο λαός θα πειστείμέσα από την ίδια του την πείρα», όπως είπε πρόσφατα η Αλέκα Παπαρήγα.

Εν τω μεταξύ, αν ισχύει η αποκάλυψη του «Βήματος της Κυρι­ακής» (η οποία δεν διαψεύστηκε), ότι το προγραμματισμένο για τον Φεβρουάριο συνέδριο επιδιώκεται να μετατεθεί δύο μήνες μετά, δηλαδή τονΜάιο του 2013, η επιλογή αυτή δεν φαίνεται να είναι τελείως άσχετη με τις εσωκομματικές αντιδράσεις.

Αντιθέτως, η ηγεσία δείχνει, εν μέσω και καταιγιστικών πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, να επιχειρεί την «αγορά χρόνου» προκειμένου να ενσωματώσει τους εσωτερικούς κραδασμούς εν όψει της εντεινόμενης πολιτικής ρευστότητας, δεδομένου ότι μπορεί να οδηγεί σε μια σειρά αστάθμητων εξελίξεων, από πρό­ωρες εκλογές έως ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Λαϊκή περιουσία

Το ζητούμενο προς το παρόν για το ΚΚΕ είναι το κίνημα να κα­τευθυνθεί στην ανατροπή της «εξουσίας των μονοπωλίων», στε­νεύοντας με αυτό τον τρόπο την προοπτική συνεργασιών. Ενδει­κτικά η Αλέκα Παπαρήγα σε πρόσφατες αναφορές της έβαλε τρία ζητήματα, τα οποία, όπως είπε, θα κρίνουν την αποτελεσματικό­τητα των αγώνων:

Η γραμμή συνεργασίας και αγωνιστικής συσπείρωσης να έχει ως αφετηρία τη θέση ότι «η κρίση δεν είναι κρίση διαχείρισης ή χρέους, αλλά οικονομική καπιταλιστική κρίση», να προωθείται η αλλαγή τωνσυσχετισμών δύναμης από τα κάτω προς τα πάνω, κα­θώς και η συνεργασία – συμμαχία όλων εκείνων των δυνάμεων «που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν τα μονοπώλια».

Σύμφωνα με την πρόταση του ΚΚΕ, «η κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας θα κάνει λαϊκή περιουσία τη σημερινή ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρή­σεων, όλων των υποδομών και χερσαίων, θαλάσσιων, εναέριων μέσων μεταφοράς, της γης. Θα προωθήσει τον παραγωγικό συνε­ταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών, και θα διασφαλίσει αυτό που σήμερα ονειρεύεται η πλειοψηφία του λα­ού, δουλειά για όλους, εξάλειψη της ανεργίας, διατροφική επάρ­κεια για όλο τον λαό, δημόσια Παιδεία, δωρεάν Υγεία, Πρόνοια για όλους» κ.λπ.

topontiki.gr