Υπάρχει άραγε η δύναμη του «εμείς»;

Ο φίλος Τζανιδάκης (στο yannidakis.net) έκανε μία καταχώρηση προτείνοντας κάποια δράση για να λυθεί το σημερινό φρικτό (για όλο και πιο πολλούς) οικονομικό πρόβλημα.
Και ζητάει κάποιο σχόλιο, μια ιδέα, κάτι τις, ότι νάναι.
Θα προσθέσω λοιπόν το σύνηθες τραίνο-σχόλιό μου στην αναρώτησή του.
Για μένα η ιδέα του είναι μεν καλή αλλά πρακτικά ανεφάρμοστη. Ο λόγος έγκειται στην ψυχολογική «κατασκευή» των ανθρώπων. Να δώσω ένα απλοϊκό παράδειγμα:
1) Ένας που του αρέσει το ποδόσφαιρο θα βρει ανθρώπους που τους αρέσει το ποδόσφαιρο για να συζητήσει μαζί τους.
2) Ένας που του αρέσει το κυνήγι αλλά δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το ποδόσφαιρο δεν θα πλησιάσει σε έναν χώρο ποδοσφαιρόφιλων.
3) Σε ένα χώρο ποδοσφαιρόφιλων μπορεί να δημιουργηθεί μία ομάδα που της αρέσει και το κυνήγι και μία άλλη ομάδα που της αρέσει το ψάρεμα. Οι δύο ομάδες σιγά-σιγά δημιουργούν ξεχωριστά «κόμματα» και θα κάνουν παρέα μεταξύ τους. Θα συζητάνε για τις εμπειρίες και τα προβλήματα του χόμπι τους.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην κοινωνία μας. Φανταστείτε:
Υπάρχουν δεξιοί, αριστεροί, αναρχικοί, κεντρώοι, φασίστες, κομμουνιστές, θρησκευόμενοι, άθεοι, παναθηναϊκοί, ολυμπιακοί, αεκτζήδες, καπνιστές, αντικαπνιστές, πότες και μη, αθλητές και μη, κυνηγοί, ψαράδες κλπ.
Παρά το γεγονός ότι φαίνεται να υπάρχει μία υποτυπώδης «συνοχή» με βάση το οικονομικό συμφέρον (αφού όλοι είναι εργαζόμενοι) είναι πρακτικά αδύνατον να υπάρξει κοινή δράση από όλους αυτούς. Αν γίνει μία συνέλευση με όλους αυτούς ώστε να βρεθεί μία κοινά αποδεκτή λύση για δράση, ο καθένας θα βλέπει το πρόβλημα μέσα από την δική του συγκεκριμένη οπτική γωνία:
-Ο αναρχικός θα προτείνει να βγούμε έξω και να βαρέσουμε τους μπάτσους.
-Ο δεξιός θα προτείνει να μην γίνει τίποτε για να μην ενοχληθεί η κυβέρνηση (εφόσον τυχαίνει να βρίσκεται η δεξιά στην εξουσία) αφού ο πρωθυπουργός κάνει ότι καλύτερο μπορεί.
-Ο Πασοκτζής θα προτείνει να ρίξουμε την διεφθαρμένη κυβέρνηση του Σαμαρά για να ξαναφέρουμε το νέο Πασόκ στην εξουσία για να τα φτιάξει όλα.
-Ο κομμουνιστής θα προτείνει να κάνουμε διαδήλωση στο Σύνταγμα για να παλέψουμε για τα δίκια του λαού.
-Ο θρησκευόμενος θα προτείνει να κάνουμε προσευχή για να μας βοηθήσει ο θεός.
-Ο άθεος θα κοροϊδέψει τον θρησκευόμενο προτείνοντας την δική του προσωπική ιδέα.
Ο ποδοσφαιρόφιλος θα προτείνει πρώτα να λυθεί το πρόβλημα της ομάδας του.
Με λίγα λόγια ο καθένας θα βάζει την προσωπική του απόχρωση, ανάλογα με τα «γυαλιά» που φοράει. Αυτό σημαίνει ότι η «κοινή δράση» θα έχει από την γέννησή της αδυναμίες και αργά ή γρήγορα θα διαλυθεί σε μικρότερα «κομμάτια». Αν παρατηρήσετε αυτό συμβαίνει συνεχώς από καταβολής κόσμου.
Αυτήν την διαδικασία την εκμεταλλεύονται εκείνοι οι «λίγοι» οι οποίοι έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό τους το ότι ενδιαφέρονται ΜΟΝΟ να αποκτήσουν περισσότερα χρήματα.
Και τώρα στο «δια ταύτα»: η προσωπική λύση που θα μπορούσα να σας προτείνω είναι απίστευτα δυσνόητη και δύσκολη στην εφαρμογή της. Έτσι το μόνο που μπορώ να προτείνω είναι να λάβετε υπόψιν σας τις παραπάνω αιτίες, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε αποτυχία οποιαδήποτε προσπάθεια θα γίνει.