Περιφάνεια και Υπερηφάνεια

Περάσαμε τις διάφορες φάσεις αρνητικών συναισθημάτων και τώρα ως θεατές παρακολουθούμε την εικονική πραγματικότητα με συναισθήματα αποστροφής και «ήρεμης οργής»! Είναι η διπλή πραγματικότητα, η ψεύτικη και η αληθινή! Αρχίζουμε να διαλέγουμε πλευρά, οι μάσκες πέφτουν, ξεχωρίζουν τα ξερά από τα χλωρά….

Υπάρχουν δύο λέξεις, περιφάνεια (όπως επιφάνεια) και υπερηφάνεια ή υπεραφάνεια. Η πρώτη σημαίνει το περίβλεπτο (αυτό που φαίνεται γύρω -γύρω), το ευδιάκριτο, το απολύτως φανερό και άρα φωτεινό, καθαρό, ο περιφανής ή περίφανος άνθρωπος.

Η δεύτερη σημαίνει αλαζονεία, τον υπερφίαλο (υπέρ αφανής).

Το ρήμα φαίνω, φαίνομαι αλλά και φάος, φως, με το περί σχηματίζει την πρώτη, με το υπερ (πάνω από) σχηματίζει τη δεύτερη. Έτσι, άλλο η (υ)περηφάνεια ή περηφάνια κι άλλο περιφάνεια.

Τα πράγματα μπερδεύτηκαν πολύ όταν η λέξη υπερηφάνεια έχασε το αρχικό Υ … κι έγινε περηφάνια με αποτέλεσμα να ξεχαστεί η λέξη περιφάνεια. Όμως δεν είναι ένα γράμμα που κάνει τη διαφορά αλλά μία ολόκληρη πρόθεση!

Οι περίφανοι Έλληνες δεν είναι αλαζόνες, αντίθετα είναι εκείνοι που δεν κρύβουν τις πράξεις τους (έστω και λανθασμένες), που δεν είναι ύπουλοι και ψεύτες, δηλαδή εκείνοι που δεν έχουν κάτι σκοτεινό να κρύψουν στη ζωή τους και στην ιστορία τους, αντίθετα γίνονται φωτεινό παράδειγμα.

Έτσι η περιφάνεια πάει μαζί με την ταπεινοφροσύνη της οποίας αντίθετο είναι η υπερηφάνεια!

Αυτή είναι η περιφάνεια του λαού μας για την ιστορία του. Αλαζόνες δεν είμαστε, δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε από ντροπή ή συμφέρον (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Ας το θυμόμαστε για να το διαφυλάξουμε ως θησαυρό που θέλουν να μας αρπάξουν.