Η παρακμή αιτία της κρίσης…

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Πιστεύω πως τόσοι ανόητοι και φαύλοι πολιτικοί, ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν στην χώρα μας αλλά και ποτέ στο παρελθόν οι Έλληνες πολίτες δεν «έτρωγαν αμάσητα» όλα όσα τους σερβίριζαν τα κόμματα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Νοιώθει αηδία κανείς, ακούγοντας ή διαβάζοντας δηλώσεις «πολιτικών» που ούτε ο πιο βλάκας αλλά ούτε κι ο πιο αυθάδης, θα έκανε.
Διαπιστώνει ο απλός πολίτης, πως μια άθλια συντεχνία πολιτικών ομάδων, εξυπηρετεί δικά της ή άλλων συμφέροντα, στραγγαλίζοντας με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο τους πολίτες.
Επαγγελματίες ψεύτες, που το μόνο κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμά τους είναι, η έλλειψη
συναισθημάτων, εξουσιάζουν έναν λαό με αντιδημοκρατικό τρόπο.
Με πνίγει μεγάλη οργή.
Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, διακρίνεις πολιτικούς χώρους που στεγάζουν άτομα που νομίζουν πως κατέχουν το προνόμιο της απόλυτης γνώσης, της εξυπνάδας. Κι ανοίγουν το στόμα τους και μας πνίγουν με τις βλακείες τους. Τι πολιτικός ξεπεσμός…
Μας είπανε οι πολιτικοί, πως καταστράφηκε η ελληνική οικονομία επειδή κάποιοι έπαιρναν «φακελάκι». Μα το «φακελάκι» το έδινε ο φορολογημένος για τα εισοδήματά του πολίτης σε κάποιον άλλον πολίτη. Αν δηλαδή του έκανε δώρο έναν πανάκριβο πίνακα, που κι αυτός αποτελεί περιουσιακό στοιχείο, δεν θα καταστρεφότανε η ελληνική οικονομία; Αυτό το «κουτόχορτο» τάιζαν τον κόσμο οι λαϊκιστές πολιτικοί για να καλύψουν τις δικές τους «αρπαχτές», τις μίζες, την κακοδιαχείριση του Δημοσίου χρήματος.
Μας λέγανε πως οι μαϊμού συντάξεις ήταν πάνω από 100.000 και τελικά αποδείχθηκε, πως το τεράστιο νούμερο ήταν μόνο… 5.000! Τα νούμερα…
Γιατί επιβαρύνονται οι πολίτες με εκατομμύρια ευρώ ετησίως προκειμένου να συνταξιοδοτούνται πρώην πρόεδροι της Δημοκρατίας και βουλευτές; Ανεπάγγελτοι ήταν; Σύνταξη από την επαγγελματική τους δραστηριότητα δεν λαμβάνουν; Και ακόμη, γιατί τους χορηγούν για την φύλαξή τους δεκάδες αστυνομικούς; Ήτανε τύραννοι ή δημοκράτες; Φοβούνται τον λαό κι αν ναι, γιατί; Έχουν όμως φιλότιμο τα τρωκτικά;
Είχανε υποσχεθεί πως τους «νεκρούς» δημόσιους οργανισμούς θα τους έκλειναν και θα σταματούσαν επιτέλους να πληρώνουν χιλιάδες κομματικά στελέχη που απαρτίζουνε τα διοικητικά τους συμβούλια με παχυλές αμοιβές, αλλά ακόμα περιμένουμε. Προτεραιότητα βλέπετε έχει, η μείωση των μισθών και συντάξεων των απλών πολιτών. Των ποζυγίων.
Το «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης» ταιριάζει στην περίπτωση των Ελλήνων πολιτικών. Των πολιτικών, που σε συνεργασία με εφοπλιστές, βιομήχανους, καναλάρχες, μεγαλοεργολάβους και λοιπούς συγγενείς, καταλήστευσαν την Ελλάδα. Και το μεγάλο αυτό έγκλημα, προσπάθησαν να το «ρίξουν» στις πλάτες των πολιτών. Οι άθλιοι…
Γιατί όμως έχουν καταφέρει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα οι αδίστακτοι πολιτικοί, να μην τους έχουν πάρει στο κυνήγι οι πολίτες;
Τα κατάφεραν γιατί οι πολίτες, είναι αποκομμένοι ο ένας από τον άλλον, ο καθένας νοιάζεται μόνο για το τομάρι του.
Αντέδρασαν (και πολύ καλά έκαναν) οι δικαστικοί για τις μειώσεις στο μισθολόγιό τους και για μεγάλο χρονικό διάστημα κάνουν στάσεις εργασίας. Διεκδικούν το αυτονόητο, έναν μισθό που θα τους επιτρέπει να ζουν αξιοπρεπώς, να μπορούν να αντιμετωπίζουν τις ανάγκες τους, να μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους.
Οι ίδιοι όμως, χαρακτηρίζουν παράνομες και καταχρηστικές τις απεργιακές κινητοποιήσεις άλλων κλάδων που αντιδρούν (φυσιολογικά κι αυτές) στις μειώσεις των μισθών τους.
Από κοντά τους, διαμαρτύρονται και πολίτες, πολίτες που και σ’ αυτούς έχουν γίνει μεγάλες μειώσεις μισθών. Διαμαρτύρονται γιατί απεργούν οι εργαζόμενοι στο μετρό, στα μέσα μαζικής μεταφοράς! Αντί όλοι οι εργαζόμενοι, να ενώσουν τις φωνές τους, ενάντια σε εκείνους που έχουν καταστρέψει την ζωή τους, στρέφονται κατά των εργαζομένων εκείνων που διεκδικούν το δίκιο τους! Που αν το διατηρήσουν, θα βγουν κερδισμένοι κι αυτοί!
Τι να πεις όμως…
Οι δημοσιογράφοι, μέσα από τις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, τους τηλεοπτικούς σταθμούς, προσφέρουν άφθονο κουτόχορτο σε όλους όσους τους διαβάζουν ή τους ακούνε ακόμα.
Η προπαγάνδα στο χείριστο σημείο αλλά κι οι πολίτες χωρίς την ικανότητα της επεξεργασίας της πληροφορίας, της ανάλυσης των γεγονότων.
Όλα τα πιο πάνω, και πολλά, πάρα πολλά ακόμη, αποδεικνύουν πως δεν είναι μόνο το πολιτικό μας σύστημα σάπιο. Βρίσκεται σε παρακμή όλη η κοινωνία μας. Κάποιες εξαιρέσεις, κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι που αγωνίζονται να αφυπνίσουν εδώ και πολλά χρόνια τους πολίτες, έχουν καταφέρει να κερδίσουν τον τίτλο του γραφικού.
Το τραγικό είναι, πως η ιστορία μας διδάσκει, πως μια χώρα που έπεσε στην παρακμή, εξαφανίσθηκε μετά από καιρό.
Ας ευχηθούμε αυτό να μην συμβεί στην χώρα μας.
Ας ευχηθούμε να επαληθευτεί κι ο ποιητής που λέει «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Αλλά για να επαληθευτεί ο ποιητής θα πρέπει όλοι εμείς, να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο, να ενωθούμε σαν λαός, να αποκτήσουμε αντανακλαστικά. Τότε μόνο θα έχουμε ελπίδα…