Τα καλά της κρίσης

Σκεφτήκατε ποτέ ὅτι ἡ κρίση τελικά βγάζει καί κάτι καλό;
Πρίν ἀπό πολλά χρόνια ἀπαγορευόταν νά κυκλοφορᾶνε μηχανάκια τίς ὧρες κοινῆς ἡσυχίας τό μεσημέρι! Γιά τό βράδυ δέν συζητᾶμε. Ἡ πιό ξέφρενη γιορτή τελείωνε τό πολύ-πολύ στίς δώδεκα τά μεσάνυχτα. Καί μάλιστα γινόταν χωρίς τήν χρήση τῶν σημερινῶν πανίσχυρων ἠχοσυστημάτων. Τά παλιά πικάπ μόλις πού ἀκούγονταν ἔξω ἀπό τό σπίτι.
Μέ τήν τεχνολογία ὅμως τά πράγματα ἄλλαξαν καί τό ξενύχτι ἐπειδή κάποιος βλάκας «γιόρταζε» πέντε τετράγωνα πιό κάτω ἦταν δεδομένο καί σύνηθες.
Ἀλλά εὐτυχῶς μέ ρήν κρίση τά πράγματα ἄλλαξαν καί πάλι.
Γιά παράδειγμα ἔχουν ἐξαφανιστεῖ ὅλοι αὐτοί οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ἱερή ὑποχρέωση νά γυρνᾶνε στίς τρεῖς καί τέσσερίς το πρωί, ξυπνώντας τόν κόσμο μέ τά τοῦρκο-γύφτο-καψουρο-τράγουδα τά ὁποῖα παίζει στήν διαπασών τό στέρεο, τό ὁποῖο ἐπιπλέον εἶναι ἀκριβότερο ἀπό τόν δίπορτο κουβά τοῦ ἀνεγκέφαλου.
Ἔπαψαν νά κυκλοφορᾶνε τήν νύχτα οἱ ἐπίσης ἀνεγκέφαλοι μέ τίς μηχανές πού ἔχουν φτιαγμένη ἐξάτμιση καί ἀκούγεται κυριολεκτικά ἀπό χιλιόμετρα μακριά.
Τέλος, σταμάτησαν τά «κάθε τόσο ξενύχτια» ἀπό τούς ἄλλους ἐπίσης ἀνεγκέφαλους, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν καί αὐτοί ἱερή ὑποχρέωσή τους νά ξυπνᾶνε τούς ἄλλους ὅποτε ἔχουν γιορτή ἤ τέλος πάντων ὅποτε τούς κάνει κέφι.
Ἔλεγε ἕνας τέτοιος βλάκας (στίς δύο το πρωί καθημερινή) διαμαρτυρόμενος ἐπειδή κάποιος τοῦ ἔστειλε τήν ἀστυνομία:
-Μία φορά γιορτάζω!
Δέν τοῦ πέρασε ἀπό τό μυαλό ὅτι ἄν ὅλοι ἔκαναν τό ἴδιο, δέν θά μποροῦσε νά κοιμηθεῖ οὔτε μία μέρα, ἐπειδή κάθε μέρα κάποιος γιορτάζει , κάποιος ἔχει ἐπέτειο, κάποιος παντρεύεται, κάποιος βαφτίζει κλπ.
Τουλάχιστον τελευταία κοιμόμαστε πλέον ἥσυχοι. Οἱ «μάγκες» πού ἐπωφελοῦνταν ἀπό τήν διάλυση τοῦ κράτους λούφαξαν πιά.