ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑΧΑ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ

«Ωδή στα παπαγαλάκια»

Αυτοί που αφορίζουν τους καθηγητές και τάχα νοιάζονται για τους μαθητές μας,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν η κυβέρνηση άφηνε τα σχολεία χωρίς καθηγητές, τους μαθητές χωρίς βιβλία,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν παιδιά μεταφέρονταν σε καρότσες αγροτικών από γονείς για να πάνε στο σχολείο γιατί δεν γινόταν η δωρεάν μεταφορά των μαθητών,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν χρόνια ολόκληρα μαθητές περνούσαν τα σχολική τους ζωή σε διαλυμένες λυόμενες αίθουσες, στη διπλοβάρδια, σε ακατάλληλα κτίρια,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν οι αποσπάσεις ημετέρων σε γραφεία άσχετα με την εκπαίδευση δημιουργούσαν κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν το υπουργείο παραδεχόταν ότι ακόμα και τώρα στη λήξη του διδακτικού έτους οι μαθητές μας κάνουν λιγότερες από τις προβλεπόμενες ώρες σε κάποια μαθήματα γιατί «αδυνατεί» να προσλάβει αναπληρωτές,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν οι γονείς αναγκάζονταν να δίνουν χρήματα για πετρέλαιο στα σχολεία των παιδιών τους, αφού η κυβέρνηση έχει πετσοκόψει κατά 60% τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν η πρόσθετη διδακτική στήριξη, η ενισχυτική διδασκαλία, οι σχολικές βιβλιοθήκες σταμάτησαν να λειτουργούν επειδή αυτό προτάσσει η δημοσιονομική προσαρμογή,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν τα αθλητικά σχολεία καταργήθηκαν «εν μία νυκτί» αλλά τιμούν στα κανάλια τους ολυμπιακούς αγώνες του εμπορίου και του ντόπινγκ,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν όλα τα μουσικά σχολεία της χώρας υπολειτουργούν, χωρίς εκπαιδευτικούς μουσικούς αλλά χαιρετίζουν τους «διάσημους» μουσικούς όταν φέρνουν νούμερα στα κανάλια τους,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν χίλια σχολεία συγχωνεύονταν-έκλειναν, αναγκάζοντας μαθητές και μαθήτριες να ξυπνούν από τα χαράματα και να μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν το υπουργείο ζητούσε να μετρηθούν με τον πήχη οι αίθουσες διδασκαλίας υπολογίζοντας 1,5 τ.μ ανά μαθητή δηλαδή λιγότερο από ότι τα αμνοερίφια σε στάβλισμα που είναι 2 τ.μ/ζώο, για να στοιβάξει περισσότερους μαθητές στις τάξεις.

ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑΝ για τα συνεχώς αυξανόμενα κρούσματα υποσιτιζόμενων παιδιών στα σχολεία σαν αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής που διαλύει τις λαϊκές οικογένειες αλλά προβάλλουν τα συσσίτια με τα σάπια φρούτα του υπουργείου και τις φιέστες της Χρυσής Αυγής μόνο για έλληνες,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τη μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών που αφιερώνουν δεκάδες ώρες για μαθήματα αλληλεγγύης σε μαθητές ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και καταγωγής, για προγράμματα πολιτιστικά, περιβαλλοντικά, αγωγής υγείας, πέρα από το σχολικό ωράριο, για πρόβες τα απογεύματα, Σάββατο, Κυριακές με μοναδική αμοιβή το χαμόγελο των μαθητών τους,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τους 12.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που σε ένα μήνα από τώρα θα γίνουν άνεργοι αορίστου χρόνου παρότι για σειρά ετών όργωναν απ’ άκρο σ’ άκρο την Ελλάδα, καλύπτοντας πάγιες ανάγκες του δημόσιου σχολείου,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τους 10.000 μόνιμους εκπαιδευτικούς που τεχνητά θα χαρακτηριστούν πλεονάζοντες από την αύξηση του ωραρίου, θα μετατεθούν βίαια σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας εγκαταλείποντας την οικογένεια τους και θα αποτελέσουν τη μαγιά για τις επόμενες απολύσεις του κυρίου Μανιτάκη,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τις απολύσεις, την ανθρωποφαγία, τον ατομικισμό και τη χειραγώγηση που κρύβονται πίσω από την αξιολόγηση αλλά με συντονισμένη ιδεολογική ρύπανση προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για το νέο σχολείο της αγοράς,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τη στημένη βιομηχανία επιόρκων που εξυπηρετούν το μοντέλο άμεσων απολύσεων της τρόικας θέτοντας σε «αυτοδίκαιη» αργία εκπ/κούς, δημιουργώντας κλίμα τρομοκρατίας και στερώντας κάθε δικαίωμα υπεράσπισης της αξιοπρέπειάς μας,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για την έκθεση της UNESCO που αντιστοιχίζει 1 ώρα διδακτικού έργου ενός καθηγητή με 4 ώρες εργασίας γραφείου, ούτε ότι στην Ελλάδα το διδακτικό ωράριο είναι στον ευρωπαϊκό μέσο όρο,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για την διδακτική προετοιμασία που απαιτείται, τη διόρθωση γραπτών, τις εφημερίες, τη διοικητική και γραμματειακή υποστήριξη, τους πολλαπλούς ρόλους που αναλαμβάνουμε στο σχολείο ελλείψει εξειδικευμένου προσωπικού,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τους μισθούς της ντροπής όταν ο κατώτατος μισθός του έλληνα καθηγητή είναι το 19% του αντίστοιχου Λουξεμβούργιου, το 31% του Γερμανού ή το 45% του Ισπανού,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τις δαπάνες για τη δημόσια παιδεία που θα φτάσουν να είναι μόλις το 2,23% του ΑΕΠ ποσοστό χαμηλότερο και από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τις πανελλαδικές εξετάσεις της ανεργίας που καταδικάζουν άμεσα όλους τους αποφοίτους των καθηγητικών σχολών σε ισόβια ανεργία αλλά και συνολικά τους νέους επιστήμονες σε μαζική μετανάστευση,

ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ τέλος για όλα αυτά που ψηφίστηκαν στα μνημόνια της ντροπής που καταδικάζουν τη νέα γενιά που τάχα υπερασπίζονται, σε μισθούς κάτω από 450 ευρώ, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, σε ένα εφιαλτικό μέλλον.

Για όλα αυτά ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ και ούτε θα μιλήσουν ποτέ ξεκάθαρα, οι ακριβοπληρωμένοι υπάλληλοι των καναλαρχών–εργολάβων-τραπεζιτών-εφοπλιστών. Όταν αναγκάζονται να μας δώσουν βήμα στα κανάλια τους, θα πνίξουν έντεχνα τις φωνές μας μέσα στη στημένη αρένα του σύγχρονου τηλεοπτικού «διαλόγου», για να απομείνει μόνο η δική τους φωνή, αυτή του ιεροεξεταστή για την αναγγελία της προαποφασισμένης καταδικαστικής απόφασης… Όποιοι αντιστέκονται, αρνούνται το νέο μεσαίωνα των μνημονίων και διεκδικούν, θα σπιλώνονται, θα λοιδορούνται, θα τσακίζονται. Οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, στο μετρό, οι χαλυβουργοί, οι ναυτεργάτες, οι καθηγητές. Έχει αρχίσει λοιπόν συντονισμένα ο κοινωνικός κανιβαλισμός, θα κράζουν τα παπαγαλάκια στα δελτία των οκτώ των παράνομων καναλιών τους, θα πετούν λάσπη από τα ραδιόφωνά τους, θα στάζουν χολή οι πένες στις παλιοφυλλάδες τους. Όπλο τους η επικοινωνία, όπλο δικό μας να είναι η κοινωνία.

Όταν το δημόσιο σχολείο κατεδαφίζεται δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής. Δεν επιλέξαμε εμείς το χρόνο των αναγκαίων απεργιακών κινητοποιήσεων αλλά η κυβέρνηση ποντάροντας στον εκβιασμό. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή θα πάρουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και με θάρρος θα απαντήσουμε μαζικά στους δρόμους του αγώνα, μαζί με όλους αυτούς που δεν στρέφονται ενάντια στους άλλους εργαζόμενους αλλά σε όσους σπέρνουν τη φτώχεια με τις πολιτικές τους, με αυτούς που ακόμα πιστεύουν στη δημόσια παιδεία και στο ρόλο του εκπαιδευτικού. Για ένα σχολείο πραγματικά δημόσιο και δωρεάν, με υψηλής ποιότητας μόρφωση για όλα τα παιδιά, με παιδαγωγική αξιοπρέπεια και σταθερή εργασία.

Γιαννόπουλος Γιάννης

Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηλείας.