Για ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά (Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996)

Γράφει ο Γιώργος Τσακίρης

Όχι άλλα στοιχεία !!

Τέλειωσαν πια οι λέξεις. Ποιος ο σκοπός της παράθεσής τους ;

Τι κερδίζει ο άνεργος εάν γνωρίζει ότι δεν είναι μόνος του, αλλά μαζί με 1.500.000 ακόμα, πέρα απ’ το γεγονός πως, σε οποιαδήποτε «διαπραγμάτευσή» του με τον όποιο πιθανό εργοδότη του, θα γνωρίζουν και οι δύο, ποιος έχει το … «πάνω χέρι» ;

Τι μπορεί να προσφέρει στο δημόσιο ή δημοτικό υπάλληλο, η γνώση ότι 25.000 συνάδελφοί του πρόκειται να χάσουν τις δουλειές τους μέσα σε δυο χρόνια, πέρ’ απ’ το φόβο ότι μπορεί να είναι ο επόμενος ;

Ποιος ο σκοπός του να γνωρίζει ο ελεύθερος επαγγελματίας,  ότι άλλοι 60.000 επιχειρηματίες πρόκειται να βάλουν λουκέτο στα καταστήματά τους, περ’ απ’ το να τον κυριεύσει ακόμη μεγαλύτερη απελπισία, έχοντας ήδη το βάρος των απλήρωτων υποχρεώσεών του ;

Τι μπορεί να κερδίσει ένα παιδί, βλέποντας τους γονείς του ν’ απομακρύνονται ψυχολογικά από κοντά του, απορροφημένοι από το άγχος του πώς θα τα βγάλουν πέρα χωρίς δουλειά, με φόρους και χαράτσια ;

Πόσο πιο χαρούμενος μπορεί να νιώσει ο συνταξιούχος, οποιουδήποτε ασφαλιστικού ταμείου, γνωρίζοντας ότι είναι πιθανό να μη βρει τα φάρμακά του τον επόμενο μήνα, ή – χειρότερα – και για τον ίδιο λόγο, το φίλο του που πέρναγαν μαζί τις ώρες τους στο καφενείο ;

Πώς ωφελείται ο ένστολος, ο δάσκαλος, ο ιερέας, αν ξέρει το ποσοστό της ύφεσης, για έκτη συνεχόμενη χρονιά, πέρ’ απ’ την πιθανότητα η γνώση του αυτή, να επηρεάσει το σκοπό τον οποίο τάχθηκε να υπηρετεί  ;

Σταματήστε λοιπόν να διαβάζετε τον κυκεώνα των στοιχείων με τα οποία σας βομβαρδίζουν καθημερινά, κι αποφασίστε να «κάνετ’ ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά».

Ενεργήστε, μαζικά κι ειρηνικά.