Επέτειος της σφαγής στο Δίστομο σήμερα. Για τους νεώτερους, ή τους μη γνωρίζοντες, μια περιήγηση στο διαδίκτυο θα αποκαλύψει τραγικές, απάνθρωπες λεπτομέρειες. Στις επετειακές εκδηλώσεις παραβρέθηκαν ο κ. Τσίπρας, ο κ. Καμμένος, ο κ. Κουτσούμπας. Ανακινήθηκε πάλι το θέμα των αποζημιώσεων. Ανακινήθηκε πάλι η αντιπαλότητά μας – με τι; – με το ναζισμό, ή τους γερμανούς; Το μόνο που δεν ξέρω αν ανακινήθηκε είναι αυτό το καθαρά εσωτερικό μας ζήτημα: η φωνή που θα πει, ως εδώ. Από σεβασμό για τα θύματα του Διστόμου, τέρμα η ανοχή. Δε θα στραγγαλίσει, δε θα εξαθλιώσει ξανά, ξένος ή ντόπιος κατακτητής, αυτή τη χώρα και τους ταλαιπωρημένους, σαστισμένους, κατοίκους της. Κι όχι μόνο αυτής της χώρας, αλλά και της διπλανής, και της παραδιπλανής.
Για τα θύματα του Διστόμου, δε φτάνει ένας οικονομικός διακανονισμός, αντίθετα αυτός ο περιβόητος συμψηφισμός με τη μείωση του ελληνικού χρέους πιστεύω πως θα είναι η οριστική ταφόπλακά τους. Η μόνη τους δικαίωση θα είναι να δείξουμε στην πράξη πως κάτι μας έκανε να νιώσουμε η τραγωδία τους. Έστω κι 69 χρόνια μετά.