Εκεί που τελειώνουν οι μικρές τραγωδίες του καθενός μας αρχίζει η μεγάλη τραγωδία του κόσμου.

 Σοφίας –πίστεως –αγάπης  ήταν χθες 17 Σεπτεμβρίου, αλλά γιορτάζεται κάθε μέρα, η μεγάλη γιορτή που συνοψίζει τις γιορτές όλου του χρόνου.

Τρεις λέξεις περιγράφουν τις ποιότητες του φωτός που μας τυλίγει και μας διαπερνά, το βλέμμα του Θεού. Η Του Θεού Σοφία, μήτρα του κόσμου, περικλείει την αρμονία της φύσης. Αρκεί να παρατηρείς και φανερώνεται στον εξωτερικό κόσμο στο κέντημα που ολοχρονής υφαίνει η φύση και στον εσωτερικό κόσμο στην Πίστη, την εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού και την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Η εμπιστοσύνη, ένα καθαρό βλέμμα είτε το εισπράττεις είτε το προσφέρεις, ενδυναμώνει την ψυχή, χαρίζει ηθικό και φέρνει ευτυχία. Σαν το λευκό ασβέστη  καθαρίζει, εξαγνίζει και στεγανοποιεί από κάθε κακό. Μοιάζει έννοια αφηρημένη η πίστη δίχως απτή την εμπιστοσύνη στον διπλανό. Μόνο τότε αναβλύζει ελεύθερα από την καρδιά η αγάπη που ενώνει τους ανθρώπους αρμονικά μεταξύ τους και με τη φύση.

Η σοφία είναι του νου η γνώση κι η εμπιστοσύνη η αναπνοή το πνεύμα –πνοή που ελευθερώνει την αγάπη από την ψυχή που κατέχει την αλήθεια, το «αιώνιο παιδί» που με τα γέλια και τα παιχνίδια του συγκινεί, κινεί τους ορθούς λογισμούς του νου που επαναφέρουν στην αρμονία.

Τίποτα δεν αντιστέκεται στην πνοή της δυνατής ψυχής, τον κρυμμένο θησαυρό των βασιλέων…. Το φως το φέρουμε εντός μας!