Aπό τον Βασίλη Μπόνιο
-Θεέ μου, πόσο ακριβά θα τους πληρώσουμε ακόμη;
Πόσο ακριβά θα πληρώσουμε την Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία της; Πόσο ακριβά θα πληρώσουμε την Δημοκρατία της μεταπολίτευσης, η οποία μας εκβιάζει πλέον με το μαύρο νεοναζί αποπαίδι της;
Με πόσο φόρο αίματος ο ελληνικός λαός θα πληρώσει την πολιτική ανωριμότητα και την διαχρονική διάθεση να αναζητεί σωτήρες μέσ΄του μυαλού του την αποχαύνωση;
Πόσο ακόμη πρέπει να τιμωρηθεί αυτός ο λαός για να αποκτήσει επιτέλους τα σωστά αξιακά κριτήρια για να επιλέγει εκείνους στους οποίους αναθέτει την ευθύνη της διακυβέρνησής του;
Πόσες επικίνδυνες μετριότητες, πόσους τυχοδιώκτες της αρπαχτής, θα στείλουμε ακόμη στα κορυφαία πολιτικά αξιώματα της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας; Το ερώτημα “πόσο ακριβά θα τους πληρώσουμε ακόμη”, έχει τουλάχιστο μια μαθηματική απάντηση: Σε ρευστό είναι 500 δις χρέος. Με τόσα φορτώσανε τις επόμενες γενεές οι πολιτικοί μας ηγέτες. Οι δανειστές θα κατάσχουν και το αντίτιμο της τελευταίας σταγόνας ελληνικού πετρελαίου πριν εγκαταλείψουν ότι θα έχει απομείνει από την Ελλάδα.
Και μπροστά σε μια τέτοια μαύρη προοπτική καθόμαστε μοιραίοι και άβουλοι και περιμένουμε την ολοκλήρωση της θανατηφόρας διαδικασίας. Στο μεταξύ 10% από μας επιλέγουν τον Μιχαλολιάκο και από 30% πάνω-κάτω τους Σαμαρά-Τσίπρα. Είναι σαν να ρωτάς τον μελλοθάνατο με ποια μέθοδο θέλει να πεθάνει.
10 εκατομμύρια Έλληνες και ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει τον Δούρειο Ίππο της απόδρασής μας από το αδιέξοδο στο οποίο μας οδήγησαν οι επιλογές μας. Εχοντας την ψυχολογία του όχλου αποδεχόμαστε με πρωτοφανή παθητικότητα πάσης φύσεως πολιτικά σκουπίδια που παράγει η εγχώρια ζημιογόνα βιομηχανία του πολιτικού θεάματος. Δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας την παραμικρή διαδικασία σκέψης. Είμαστε ένας λαός που δεν σκέφτεται κρεμασμένος από μια κλωστή 5-6 νταβατζήδων που σκέφτονται για το πως θα ορίσουν την μοίρα μας. Δεν ντρεπόμαστε καθώς κοιτάζουμε τον καθρέφτη μας για τις επιλογές μας.
Είμαστε έτοιμοι να πιστέψουμε και την μεγαλύτερη παπαριά αρκεί αυτή να απαγγέλεται με στόμφο- όπως δηλαδή περιγράφει η Μαρία Σπυράκη τα επιτεύγματα του Μαξίμου.
Ακούμε για παράδειγμα πως 58 πρεφαδόροι –ανάμεσά τους και ο Νίκος Χριστοδουλάκης του Σημίτη- έβαλαν τις υπογραφές τους για να μας σώσουν και αντί έντρομοι να μαζέψουμε 9 εκατ. δικές μας και να εκδιώξουμε με αυτές όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας-καμιά 500αριά αργόσχολους-επιλέγοντας νέους και έντιμους ανθρώπους υπομένουμε την κυβερνητική τους αυθάδεια. Μια χώρα 11 εκατομμυρίων δεν είμαστε άξιοι να στείλουμε στη Βουλή (και σε κυβερνητικούς θώκους), 500 ικανούς και έντιμους-πλην άγνωστους συμπολίτες μας.
Η ασθένεια της «επωνυμίας» μας οδηγεί στο να επιλέγουμε τις κατασκευασμένες- από τα χρεοκοπημένα ΜΜΕ- πολιτικές λινάτσες. Εκείνοι μάζεψαν 58 υπογραφές και επιδιώκουν να κάνουν κόμμα ώστε να μας κυβερνήσουν. Εμείς δεν μπορούμε να μαζέψουμε 500.000 υπογραφές και να επιβάλλουμε τους δικούς μας όρους;
Μπορούμε να βρεθούμε 500 χιλιάδες, έξω από τα υπάρχοντα κομματικά μαντριά και να προκαλέσουμε ανάφλεξη στο πολιτικό τοπίο;
Δεν είναι παρά μία απόφαση και στην εποχή του διαδικτύου η τεχνολογία είναι με το μέρος μας.Αρκούν για την αρχή 500 χιλιάδες υπογραφές ώστε να τους λούσει κρύος ιδρώτας…
3lol
aaatosmihalis
Αυτό και το Άλλο
akiser1969
anarmodios
anteriotisedu
antinemecis
aristarhos
arxisintaktis
Bank Wars
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
MySatelite
EFENPRESS-NEWS ONLINE
endelehiablogspot
exomatiakaivlepo
filiavagiaka
filologos10
filvagiakayahoogr
isaak56
kalikantzaros
kokisat
kynorodi
Vag
nadichris
netakias.com
netherite
papailias
Γιάννης Πρεβενιός
saktsak
sanejoker
scorpios814
seekandfound
S
Αβερράνδος
tgoulas
thivapost
UDemand
vangelisk68
xristosladas
αἰέν ἀριστεύειν 
Πόσοι αλήθεια απο εμας αισθανόμαστε συνυπαίτιοι για την κατασταση που βιώνουμε σήμερα; Πόσοι απο εμάς αυτά τα τελευταία χρόνια της “κρίσης” έχουν άραγε αναπτύξει τον στοιχειώδη βαθμό ευσυνειδησίας, ώστε με θάρρος και ανδρεία (ψυχής) να υπογράψουν την Παρακαταθήκη του μέλλοντός τους αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη οχι μόνο για ότι συνέβαινε ως τώρα σε αυτή τη χώρα, αλλά και για οτι μέλλεται να συμβεί;
Το να εφευρίσκεις τον “εσωτερικό εχθρό” , το ποιός φταίει (πάντα φταίει κάποιος άλλος, ειδικά αν ειναι μετανάστης, μαύρος,γύφτος, αριστερός, αναρχικός, οι προσκυνημένοι πολιτικοί , οι δοσίλογοι, οι προδότες που το παίζουν πατριώτες, οι κομμουνιστές, οι γερμανοτσολιάδες, οι παπάδες και πάει λέγοντας) και να τους ρίξεις το ανάθεμα ειναι η πιο εύκολη οδός (αυτή της κακίας), που δεν αποφέρει και κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, εκτός απο εκλογικά ποσοστά σε κόμματα επιβεβαιώνοντας το κλίμα της απόλυτης πολιτικής μιζέριας (στο οποίο συμβάλλουν τα ανεξάρτητα” ραδιοτηλεοπτικά μέσα κάθε μέρα).
Η πιο δύσκολη οδός ειναι αυτή της ανάληψης της ηθικής ευθύνης (η οδός της αρετής) , πρωτίστως της εως τώρα ευθύνης σου που επέτρεψες με την δική σου ανοχή (για ιδιοτελείς σκοπούς και μή) να σε κοροϊδεύουνε μέσα στα μούτρα σου λύκοι με την προβιά προβάτου…, ή να σε εκμεταλλεύονται εκείνοι που απο εσένα έβγαζαν τόσα χρόνια το παντεσπάνι τους χωρίς κόπο και ιδρώτα…
Τι λέτε θα βρεθούν ανάμεσά μας εκείνοι οι ανδρείοι (ανεξαρτήτως φύλου) που θα αναλάβουν την ευθύνη για ότι συμβαίνει γύρω τους, υπογράφοντας με ονοματεπώνυμο;
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει