Σαββατόβραδο…

γραφει ο αρισταρχος

Έφτασε πάλι η εβδομάδα στο τέλος της. Σάββατο-Κυριακή. Γυρίζω το χρόνο πίσω πολλά χρόνια πριν σε μια περίοδο που σε λίγο θα ψάχνουμε όχι για ομοιότητες αλλά για διαφορές. Στη δεκαετία του πενήντα, τότε που η Ελλάδα έδινε την δική της μάχη να ξεπεράσει δυό πολέμους επαχθείς. Έναν παγκόσμιο και έναν εμφύλιο. Τα αίματα έτρεχαν ακόμη από τις σάρκες μας και η επούλωση ήταν δύσκολη και ανηφορική. Καλοκαίρι και Σάββατο απόγευμα φόρτωναν τα φορτηγά την λαϊκούρα πάνω στις καρότσες και πλημύριζαν τα πλατάνια δίπλα στην θάλασσα του Σταυρού στην Θεσσαλονίκη. Τσούρμο που στρατοπέδευε με ουρανό κουρελούδες και αυτοσχέδια τσαντίρια για να ζήσουν μια νύχτα απελευθέρωσης μακριά από την μιζέρια τους και δίπλα στον πλούτο της φύσης. Την περιέγραψε με λίγα λόγια ο Τάσος Λειβαδίτης στο “Σαββατόβραδο” που πρωτακούστηκε το 1962 στην “Συνοικία το όνειρο” του Αλέκου Αλεξανδράκη και συνθέτη τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη

Πάει κι απόψε τ’ όμορφο
τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,
από Δευτέρα πάλι
πίκρα και σκοτάδι.
Αχ, να `ταν η ζωή μας
Σαββατόβραδο
κι ο Χάρος να `ρχονταν
μια Κυριακή το βράδυ.

Σάββατο βράδυ μπροστά στα τηλεοπτικά μπουζούκια του Παπαδόπουλου την στιγμή που η βουλή σ’ άδεια αίθουσα συζητάει μια ενέργεια ακραίας Δημοκρατικής εκδήλωσης που είναι η μομφή προς την κυβερνώσα παράταξη. Δεν θυμάμαι να έπεσε κυβέρνηση από πράξη μομφής αλλά το θέμα είναι αλλού. Να ακουστούν όλα εκείνα που αύριο θα μας δεσμεύσουν για τα επόμενα… ένας Θεός ξέρει πόσα χρόνια! Αλήθεια υπάρχει Έλληνας που να μην ξέρει με λεπτομέρειες τα πάντα γύρω από το θέμα;

Αύριο βράδυ η ψηφοφορία που κατά 99.99% (το ο,ο1% είναι απλά θεωρητικό)θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης. Και τι έγινε; Μέχρι κι ο Χάρος μπορεί να ρθεί τότε. Μόνο άσε μας στο Σαββατόβραδο να το απολαύσουμε έστω και τηλεοπτικά, λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Από Δευτέρα πάλι, πίκρα και σκοτάδι στην μεγάλη ανηφόρα της εβδομάδας.

Βέβαια η ιερότητα της Κυριακής σταυρώθηκε με την ελεύθερη εργασία της αγοράς. Βορά κι αυτή στις ανέγκλητες απαιτήσεις μιας τριάδας εκφραστών εμπόρων του χρήματος. Και μεις θύματα μιας πολιτικής που την στηρίξαμε με την βλακεία μας.

Αύριο θα γίνουν όλα, και η ψηφοφορία και το τέλος της κοντής γιορτής.  Αύριο αυτά. Σήμερα άσε να ζήσω το Σαββατόβραδο, και μακάρι έτσι νάταν όλη η ζωή μας… ένα Σαββατόβραδο.