Ο Διογένης και το Ελλαντιστάν

Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στον δρόμο. Εκείνη την εποχή το πιο φθηνό φαγητό ήταν οι βραστές φακές, και αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι ήσουν πάμφτωχος.
Ένας αξιωματούχος που πέρναγε εκείνη την στιγμή του είπε:
-Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος και αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.
Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, και του αποκρίθηκε:
-Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα!

«Είναι βαριά η φυλακή κι’ ας είν’ κι’ από μετάξι».
Πως καταντήσαμε έτσι στο Ελλαντιστάν;
Όχι μόνο κολακεύουμε και γλύφουμε τους άρχοντες, αλλά από πάνω είμαστε και ευτυχισμένοι αν μας δώσουν το πιάτο με τις φακές. Και το χειρότερο καθόμαστε ήσυχοι γιατί φοβόμαστε ότι δεν θα μας το δώσουν ούτε και αυτό…
Αυτήν την στιγμή θα τρίζουν τα κόκκαλα του Διογένη, και του Σωκράτη, και του Λεωνίδα, και των Σαλαμινομάχων, και…