Θέλουν να καταργήσουν το “πόθεν έσχες” των πολιτικών

Στο έσχατο σημείο διασυρμού έχει φθάσει η χώρα μας. Ποια αποικία; Ποιο προτεκτοράτο; Υποκατάστημα της «τρόικας» κατάντησε η Ελλάδα. Μόνο η ταμπέλα απομένει να αλλάξει…

Και καλά να διατάζει, από τη στιγμή που οι πολιτικοί μας, Παπανδρέου, Σαμαράς και Βενιζέλος, υπέγραψαν τα Μνημόνια για τα οικονομικά, και να απαιτεί αλλαγές νόμων και μεταρρυθμίσεις, που φτάνουν μέχρι το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές και τη διάρκεια ζωής του φρέσκου γάλακτος…

Αλλά να θέτει ως προαπαιτούμενο για τη χορήγηση της δόσης και τον έλεγχο των βουλευτών, με τροποποιήσεις στο «πόθεν έσχες» που ίσχυε μέχρι σήμερα, τι άλλο είναι από παράδοση και της πολιτικής εξουσίας στον κάθε Τόμσεν, που λειτουργεί ως εκπρόσωπος των δανειστών, οι οποίοι έχουν εξελιχθεί, με την ανοχή της κυβέρνησης, σε αφεντικά;

Τα όσα έγιναν την περασμένη Τετάρτη στη συνεδρίαση της Βουλής, όπου συζητήθηκε η… ρύθμιση για τις αλλαγές στο «πόθεν έσχες», ήταν ντροπιαστικά για κάθε Έλληνα, ανεξάρτητα από το τι πρεσβεύει πολιτικά. Ήταν, λέει, μνημονιακή υποχρέωση. Ποιος ανθέλληνας το δέχθηκε και έβαλε την υπογραφή του;

Απ. Κακλαμάνης: Αποτελεί ντροπή για όλους

Ποιος ο λόγος που καταργούν τον νόμο 4065/2012 για το «πόθεν έσχες»; Ποιους προστατεύουν, ώστε να γλιτώσουν τους λογαριασμούς που έχουν ανοικτούς και να αποφύγουν τις περιπέτειες με τη Δικαιοσύνη; Οι νέες ρυθμίσεις ποιους εξυπηρετούν; Και γιατί να συζητηθεί το θέμα στο Θερινό Τμήμα της Βουλής, όπου μετέχει το 1/3 των βουλευτών, και όχι στην Ολομέλεια, με παρόντες και τους 300; Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, αν και ήταν στο κρεβάτι λόγω προβλήματος υγείας, πήγε στη Βουλή, παρότι δεν μετέχει σε αυτό το Τμήμα, προσπαθώντας να αποτρέψει την κατάργηση του νόμου 4065/2012, και είπε ότι «εάν ψηφισθεί η κατάργηση, αυτό θα αποτελεί ντροπή για όλους».

Πηγή “Το Παρόν”

Σχόλιο ιστολογίου: Άραγε, είναι δυνατόν, μετά από αυτή την μεθόδευση της μνημονιακής συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, να μην αναρωτιούνται (σχεδόν μετά βεβαιότητας) οι πολίτες “πόσα παίρνουν για να καταστρέψουν την χώρα”;

Άραγε, μετά από αυτή την θρασύτατη επιχείρηση συγκάλυψης πιθανών χρηματισμών πολιτικών, μήπως θα έπρεπε να επιληφθεί η Δικαιοσύνη ζητώντας τον άμεσο και αυστηρότατο έλεγχο όλων των εμπλεκόμενων πολιτικών σε καίριες αποφάσεις που πάρθηκαν από το 2009 και μετά, οι οποίες οδήγησαν στην μετατροπή της Ελλάδας σε μία χώρα “αποικία χρέους”;

Άραγε, δεν κατανοούν οι μνημονιακοί αλαζονικά κυβερνώντες πως η συγκεκριμένη παρέμβαση αποτελεί ομολογία για πιθανό χρηματισμό πολιτικών προσώπων και απόπειρα συγκάλυψης εγκλήματος ισοδύναμου με την κατηγορία της “εσχάτης προδοσίας”;

Άραγε, είναι δυνατόν να πιστεύουν, ακόμη, όλοι οι κυβερνητικοί πολιτικοί (βουλευτές και υπουργοί) πως δεν θα βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης όταν (όποτε) επιστρέψει η Δημοκρατία στη χώρα;