«Είναι όμως επιλογή»

Κάποιες φορές με τόσα άδικα που βλέπει κάποιος και ακούει δίπλα του, το λιγότερο που μπορεί να νοιώσει είναι θλίψη. Τότε, έχει δύο επιλογές. Η μία είναι να φωνάξει με όποιον τρόπο μπορεί και τουλάχιστον να το βγάλει το άδικο από μέσα του. Η άλλη επιλογή είναι η σιωπή. Είναι μια στάση ζωής πολύ δύσκολη και παρεξηγήσιμη από πολλούς. Είναι πολύ δύσκολος αυτός ο δρόμος για όποιον τον τηρεί.
Σε μια εποχή που έχουν όλα –ίσως και περισσότερα- , ειπωθεί, εννοηθεί, αλλοιωθεί, καλόν θα ήταν να βρεθεί και πάλι το μέτρο.
Εκεί έξω υπάρχει ο εχθρός του ανθρώπου και θέλει αντιμετώπιση, σμίκρυνση, έως την εξαφάνισή του. Για να το καταφέρουμε αυτό θα πρέπει να γίνουμε Ένα, δύσκολο όσο υπάρχει αυτή η βοή, ο αχός. Το μέτρο και η σιωπή όταν εφαρμόζονται γίνονται οδηγοί μας. (Δεν εννοώ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ).
Το κυριότερο όμως θεωρώ είναι να ξέρουμε τι θέλουμε. Για ποιον σκοπό ζούμε. Όλα μετά είναι εύκολα.
Πιστεύω λοιπόν, ότι αν αποκτήσω αυτογνωσία δεν θα μπορεί να με εκμεταλλεύεται ο διπλανός μου, ο συνεργάτης μου, ο πολιτικός μου, το Κράτος μου. Θα μπορώ να ενωθώ με τον άλλο άνθρωπο για το κοινό καλό και το δίκαιο.

Τρομερή δύναμη αυτή, αν την κατανοήσουμε. Οι περισσότεροι θαυμάζουμε κάποιες μορφές που μιλούν για τα παραπάνω. Νομίζω έχει έρθει ο καιρός να τα κάνουμε πράξη. Αφού, θαυμάζουμε τον Σωκράτη –φέρνω ένα παράδειγμα- τι μας εμποδίζει να ακολουθήσουμε αυτά που λέει; Δεν αρκεί να πατάμε ένα «μου αρέσει» στον υπολογιστή και εκτονωθήκαμε.
Αυτός ο τρόπος εκτόνωσης με τρομάζει. Όπως το ότι όλοι μιλάμε για όλα. Τι σημαίνει αυτό;
Θεωρούμε ότι πράξαμε τον καθήκον μας στον εαυτό μας και στην κοινωνία;
Αν έτσι είναι, δεν το αποδέχομαι. Γι’ αυτό διαλέγω το δρόμο της σιωπής.

Είναι εκκωφαντική αυτή η θέση στη ζωή, είναι όμως επιλογή γιατί σαν άνθρωπος έχω το καθήκον να προχωρήσω και να γίνω καλύτερη.

Με τιμή
Φιλία Βαγιάκα