«Η γυναίκα της διπλανής πόρτας».

Μια γυναίκα που τόλμησε να ζήσει!

Γεννήθηκε στην Περιφέρεια πριν πενήντα και χρόνια όπου και μεγάλωσε δύσκολα, επειδή η οικογένειά της αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες.
Στα δώδεκα χρόνια της βιάστηκε από έναν συγγενή της και όλα πια θόλωσαν και μίκρυναν για εκείνη. Τα όνειρα, οι προσδοκίες, η πιστή και η ελπίδα προς τον εαυτό της, μας κυρίως προς τους ανθρώπους.
Δυστρόπησε, ζούσε ημέρα με την ημέρα και ώρα με την ώρα, γιατί ο βιασμός της είχε καταστρέψει τα όνειρά της, ενώ δεν είχε και κάποιον να μοιραστεί αυτό το τρομακτικό που της συνέβη γιατί δεν τόλμησε να το αναφέρει γνωρίζοντας ότι θα στιγματιζόταν για πάντα.
Η οικογένειά της αποφάσισε να μεταναστεύσει σε άλλη χώρα για να ζήσουν καλύτερα, έτσι την σταμάτησαν από το σχολείο. Εκείνη μόλις ενηλικιώθηκε, έφυγε από κοντά τους, επέστρεψε στην Ελλάδα όπου γνώρισε τον σύζυγό της και παντρεύτηκαν.
Απέκτησαν δύο παιδιά, ενώ παράλληλα εκείνη προσπαθούσε να είναι χρήσιμη σε ομάδες ανθρώπων με κοινωνικά ζητήματα. Ήταν εθελόντρια και αρωγός όπου την χρειάζονταν, αδικημένοι, κακοποιημένοι κ.ά.
Στα σαράντα έξι της χρόνια και αφού είχε μεγαλώσει τα παιδιά της, αποφάσισε να τελειώσει το σχολείο και να πάρει το απολυτήριο του Λυκείου.
Έτσι, ένα όμορφο απόγευμα πέρασε την πύλη του Εσπερινού Σχολείου. Πολύ δημιουργικός ο πρώτος χρόνος. Αρίστευσε.
Στη συνέχεια την χτύπησε ο καρκίνος.
«Θα αναφέρω ένα περιστατικό για να γίνει κατανοητός ο χαρακτήρας της.» Συμμετείχε στην θεατρική ομάδα του σχολείου της και όταν της ανακοίνωσαν οι γιατροί ότι θα γίνει αφαίρεση οργάνων δεν παράτησε την ομάδα στιγμή. Τη δεύτερη ημέρα μετά το χειρουργείο έγινε η παράσταση (γιατί δεν γινόταν να ματαιωθεί) και εκείνη με ένεση παυσίπονη συμμετείχε, και καταχειροκροτήθηκε.
Με πείσμα και κουράγιο από τότε τον αντιμετωπίζει.
Με πενιχρά οικονομικά μέσα, με αφαίρεση οργάνων και χημειοθεραπείες, αγωνίστηκε και πήρε το απολυτήριο της με άριστα!
Επίσης «πέρασε» και στα Τ.Ε.Ι. και αρίστευσε και εκεί παίρνοντας το πτυχίο της.
Συζεί με τον καρκίνο και τα βιώματά της, όμως πάνω απ’ όλα ζει τη ζωή γιατί πολύ απλά την αγαπάει η γυναίκα της διπλανής πόρτας.
Είμαι τυχερή που την έχω γνωρίσει!

Με τιμή
Φιλία Βαγιάκα