Συνάντησα αγγέλους…

γραφει ο αρίσταρχος (halyvourgos apomahos)

Μετά από μια γνωριμία πετάτε ένα ευγενικό “Χάρηκα!” και… αλήθεια, χαρήκατε; Εκτός και καυγαδίσετε οπότε στο τέλος πετάτε ένα “Τώρα που το σκέπτομαι δεν χάρηκα καθόλου που σας γνώρισα”. Σας έτυχε να νιώθετε χαρούμενος που γνωρίσατε έναν/κάποιον και που πιθανόν να μη ξαναδείτε στη ζωή σας και που δεν έκανε για σας τίποτε απολύτως. Μόνο μια σύσταση θα πει ο συνομιλητής σας και αμέσως το πετύχατε!

“Είμαι στους γιατρούς του κόσμου!”

Απλός, κοινός θνητός. Σε τίποτα δεν θυμίζει εκείνο το “τουπέ” του επιστήμονα που η ζωή τον κατέταξε στο ύπατο ανθρώπινο αξίωμα που λέγεται “Λειτουργός!” Ίσως γιατί έτσι μάθαμε να βλέπουμε τους ανθρώπους που ασχολούνται με την υγεία μας. Όσο σημαντική είναι για μας η υγεία μας τόσο σημαντικός είναι και ο άνθρωπος που ασχολείται μ’ αυτή.
Ένιωσα δέος και σεβασμό μπροστά στον πενηνταπεντάρη γιατρό που έταξε τη ζωή του στην υπηρεσία του ανθρώπου αμισθί! Θα μπορούσα να τον ακούω ατέλειωτες ώρες καθισμένοι σε ένα παγκάκι μιας πολυεμπορευματικής εταιρείας να μου εξιστορεί τα κατορθώματά τους. Θα μπορούσε να μου μιλάει ατελείωτα για μέρες γι αυτό που έκανε εκεί ψηλά στο Βόϊο με όλους αυτούς που τον περιμένουν να φανεί σαν το μάνα εξ ουρανού. Χωρίς πίσω του κάποια “ευσπλαχνική” ΜΗΚΥΟ ή κάποιο φιλεύσπλαχνο σύγχρονο Καραμουρτζούνη να τον χρηματοδοτούν.

Ότι προαιρείσθε, αν τόχετε, αν σας περισσεύει μετά τις υπηρεσίες του σαν γιατρός. Μ’ αυτό θα επιβιώσει, μ’ αυτό να εξοπλισθεί με φάρμακα, γάζες, καθετήρες και ότι άλλο χρειάζεται ο ορκωτός του Ιπποκράτη για να κάνει τη δουλειά του σ’ αυτούς που τον έχουν απόλυτη ανάγκη. Βρήκε και ένα στρατιωτικό ασθενοφόρο εγκαταλελειμμένο στο ”Πιο πέραν και από το BLR(Beyond Local Repair)” και αγωνίζεται με την φιλοτιμία ποιούμενους ανθρώπους να το θέσει σε λειτουργία. Ανέκαθεν ο τόπος κρατούσε μέσα στις στάχτες του τέτοιες σπινθήρες ζωής. Ανώνυμοι, χαμένοι στο πλήθος με τα οράματά τους που δεν είναι άλλα από τον αλτρουισμό στην υπηρεσία του ανθρώπου. Τους βλέπουμε άλλωστε από σπόντα στο γυαλί να προσφέρουν την αγάπη τους απλόχερα στα νησιά μας βοηθώντας τους δυστυχείς των θαλασσών. Όμως ο φακός ερωτοτροπεί με τα celebrities του κόσμου. Με το τι θα πει η Σάρα Στόουν ή πως αγκάλιασε τα προσφυγόπουλα η Σάραντον.

Κι από οικογένεια; Θα μου πει κάπως περίεργα “Δεν ταιριάζει αυτό που κάνω με την οργάνωση μιας οικογένειας. Ζω με τα πενιχρά για να περισσέψω χρήματα για τα πλέον απαραίτητα. Σπάω τα πόδια μου να βοηθήσω ανθρώπους που ζουν στο πουθενά με ανύπαρκτη ιατρική βοήθεια.”

Φίλε Αντώνη, χάρηκα που σε γνώρισα. Ένιωσα τη δύναμη αυτών όλων που μου έλεγες και από τη μια σε θαύμαζα και από την άλλη σε ζήλευα γιατί εγώ δεν είχα τη δύναμη που χρειάζεται για κάτι τέτοιο. Δεν είχα τα κότσια! Όπως εσύ και όλοι όσοι ασχολούνται αφιλοκερδώς με την απάλυνση της δυστυχίας στον κόσμο. Νάσαι πάντα γερός και καλοδιάθετος όπως σε γνώρισα στο γκισέ του τμήματος κοπής προϊόντων στο πολυκατάστημα.

Αφιερώνεται σε όλους τους ενσαρκωμένους αγγέλους που προσφέρουν την βοήθειά τους με αγάπη και χωρίς απολύτως καμιά αμοιβή!