Μεσημέρι.
Στο δάσος.
Καλοκαιριάτικος αέρας φύσαγε καυτός και ελαφρύς ανάμεσα στα φύλλα. Η ησυχία ήταν εκκωφαντική. Τζιτζίκια ξεσήκωναν το μέρος. Πουλιά και έντομα πετούσαν γύρω. Μακριά στο βουνό, μέσα στην μπλε θολούρα του ουρανού, ένα γεράκι πετούσε ανιχνεύοντας το θύμα του.
Καθισμένος στην σκιά παρακολουθούσα το λιγοστό νερό που έτρεχε από την βρύση στην ρίζα ενός πλάτανου. Η ζέστη ήταν αφόρητη. Μια ευχάριστη μυρωδιά ξερού χόρτου υπήρχε στην ατμόσφαιρα.
Η σαύρα που από ώρα λιαζόταν πάνω σε μία πέτρα, ξεθαρρεμένη από την πολύωρη ακινησία μου, έτρεξε ξαφνικά να καλυφθεί κάτω από ένα ξερόκλαδο. Ταυτόχρονα, σπασίματα κλαδιών ακούστηκαν.
Κάποια σκιά ξεπρόβαλε από τους θάμνους. Ο κυνηγημένος άνθρωπος σύρθηκε γονατιστός στον ξέφωτο και μετά έπεσε μπρούμυτα, κάτω από τον καυτερό ήλιο, αδιαφορώντας για τα αγκάθια και τις πέτρες που υπήρχαν.
Πνιχτός λυγμός.
Συσπασμένα χέρια.
Ένα μπερδεμένο μουρμουρητό ακούστηκε από τον άνθρωπο που έκλαιγε. Ο βόγκος δυνάμωσε. Τέντωσα τα αυτιά μου γεμάτος περιέργεια. Ο λυγμός επαναλαμβανόταν όλο και πιο δυνατά. Ξεκαθάρισε:
-Συγνώμη Μικρέ Πατέρα. Συγνώμη Μεγάλε Πατέρα.
Ο λυγμός του έγινε κραυγή και αντιλάλησε στις βουνοκορφές.
Και εκείνες τον γύρισαν πίσω και τα φύλλα γύρω σαν να έτριξαν από την οδύνη.
Και ανατριχίλα διαπέρασε το δάσος.
Και όλα σώπασαν για μια στιγμή.
Και ο άνθρωπος με κοίταξε και είδε τον πόνο του στα μάτια μου. Κατέβασε το κεφάλι και χωρίς να τολμήσει να το ξανασηκώσει είπε:
-Εγώ φταίω για όλα.
Ήμουν απίστευτα τυχερός και απίστευτα ηλίθιος.
Βρήκα Εκείνο που δεν βρίσκεται και έχασα Εκείνο που δεν χάνεται.
Για την ακρίβεια Εκείνο με βρήκε.
Μου έμαθε για τον Μικρό που είναι η αντιπροσωπεία του Μεγάλου.
Μου άνοιξε τις πόρτες του Αδιανόητου.
Και είδα ότι όλα περνούν:
Περνούν τα χρόνια.
Περνούν οι άνθρωποι.
Περνούν οι φυλές.
Περνούν τα βουνά και η γη.
Περνάνε οι ήλιοι και τα σύμπαντα.
Περνά ο ίδιος ο χρόνος.
Αλλά Εκείνος μένει.
Τον ονόμασαν Αδιανόητο.
Τον είπαν Αδιευκρίνιστο.
Τον αποκάλεσαν Ανέκφραστο.
Και εγώ τον γνώρισα σαν Μεγάλο Πατέρα.
Έμαθα Εκείνο που δεν μαθαίνεται.
Αλλά ήμουν τεμπέλης.
Και ο χρόνος μου πέρασε ανώφελα.
Δεν είχα να πω τίποτε για τον Απροσδιόριστο εκτός από εκείνα που μου έμαθαν.
Ήξερα λίγα.
Χρειαζόντουσαν πολλά.
Και ο χρόνος μου τελείωσε.
Τότε ο Σκληρός «που θερίζει όπου δεν έσπειρε και μαζεύει όπου δεν σκόρπισε» ζήτησε την αμοιβή του.
Και έστειλε τους Σιωπηλούς.
Συνέβη όταν έφυγε ο Μικρός Πατέρας.
(Που αυτή είναι η δουλειά του: Ένας ηθοποιός ο οποίος μιμείται αυτό που δεν είναι.)
Γιατί τότε καταλαβαίνεις πόσο μικρός είσαι. Και καταλαβαίνεις Εκείνο που δεν εξηγείται.
Από τότε, κάθε τόσο, έρχονται οι Σιωπηλοί.
Φοβεροί, κρύβονται μέσα στο σκοτάδι της μέρας.
Τρομεροί φέγγουν στο φως της νύχτας.
Φριχτοί, ξεκουφαίνουν με την σιγαλιά τους.
Καβαλούν ανήμερα άλογα.
Ανεβοκατεβαίνουν τον Κόσμο.
Ίδιοι Άγγελοι του Θανάτου.
Και απαιτούν Εκείνο που δεν μπορεί να πληρωθεί.
Μετατρεπόμενοι σε φρικτά τέρατα.
Φοβερές Ερινύες.
Με νύχια γαμψά και σουβλερά δόντια.
Ρωτούν Εκείνο που δεν απαντιέται.
Απαιτώντας τον μισθό τους.
Και εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τρέχω για να ξεφύγω.
Εκλιπαρώντας έλεος από τον Μεγάλο Πατέρα.
Και κανείς δεν υπάρχει για να με ακούσει.
Διότι ο Μικρός μου έδωσε το σώμα μου.
Ο Μεγάλος την ψυχή μου.
Και οι Σιωπηλοί την ευκαιρία.
Και ρωτούν:
-Τι έμαθες από Εκείνο που δεν μαθαίνεται;
-Τι έπλασες από το Ανύπαρκτο;
-Τι κατάλαβες από το Ακατανόητο;
-Γιατί κάλεσες τον Απροσδιόριστο και μετά τον ξέχασες;
Τρομερά μάτια με κοιτούν.
Τρομερά χείλια μου χαμογελούν σιδερένια χαμόγελα.
Τρομερά νύχια με γραπώνουν απαιτώντας απάντηση. Νύχια κοφτερά αετού τεράστιου. Μπήγονται στην σάρκα ξεσκίζοντας δέρμα και τένοντες. Σκαλώνοντας στα κόκαλα. Παγιδεύοντας.
Και το μόνο που μου μένει είναι να φωνάξω ανώφελα:
«Συγνώμη Μικρέ Πατέρα, Συγνώμη Μεγάλε Πατέρα».
Και τρέχοντας ξεφεύγω για λίγο. Όσο χρειάζεται για να ξεχάσω.
Μα μετά οι Σιωπηλοί ξανάρχονται.
(Και έτσι τουλάχιστον όλο και κάτι μαθαίνω. Ίσως.)
Ο άνθρωπος ανασηκώθηκε, κοίταξε γύρω και εξαφανίσθηκε στα βάτα. Από μακριά ακούστηκε ο θρήνος του πολλαπλασιασμένος από τον αντίλαλο του λόφου:
«Συγνώμη Μικρέ Πατέρα, Συγνώμη Μεγάλε Πατέρα».
Και τότε κατάλαβα ότι εκείνος ο φυγάς έπαιξε για μένα τον ρόλο των Σιωπηλών.
Που με καταδιώκουν όταν έχω ξεχάσει.
Για να μου θυμίσουν το χρέος μου στον Σκληρό.
Τρομερά μάτια με κοίταξαν.
Τρομερά χείλια μου χαμογέλασαν σιδερένια χαμόγελα.
Τρομερά νύχια με γράπωσαν απαιτώντας απάντηση.
Και τρέμοντας από θλίψη φώναξα συντριμμένος:
«Συγνώμη Μικρέ Πατέρα, Συγνώμη Μεγάλε Πατέρα».
Και η κραυγή μου πολλαπλασιάστηκε στο φαράγγι.
Ανώφελα.
Και οι Σιωπηλοί καμώθηκαν ότι με έχασαν.
Γέλασαν χαιρέκακα.
Ο απαίσιος ήχος πολλαπλασιάστηκε από το βουνό και βρόντησε μέσα στην ησυχία του μεσημεριού.
Και άρχισα να τρέχω για να ξεφύγω.
Ανώφελα.
Το Δόγμα του Σοκ
Για να καταλάβουμε τα "παράλογα" που ζούμεi-Εκπαίδευση
ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ
- 9.719.903
Debtocracy/Χρεοκρατία όλο το ντοκυμαντερ
Catastroika
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΚΗ…
Στηρίξτε το αἰέν ἀριστεύειν
Δωρεάν σπόροι ελληνικών ποικιλιών
Ψάξτε θέματα στο αἰέν ἀριστεύειν
Συνεργάτες
Μεταλειτουργίες
Κορυφαῖα ἄρθρα
- Η άδηλος αναπνοή και η σημασία της.
- Κοράνι: οι 150 (πιο) “θανάσιμες” σελίδες! Μετά απ’ αυτό μην πεις ότι δεν ήξερες…
- Γιώργος Σεφέρης:Αποσπάσματα από την αλληλογραφία στην αγαπημένη του Μάρω.
- Αρχαία γνωμικά περί Ψυχής, σώματος και πλούτου.
- Οι «απροσάρμοστες» ξένες λέξεις της ελληνικής γλώσσας.
- Μήδεια, η αληθινή ιστορία.
- «Εύγε! Νενίκηκας»
- ΑΣΚΗΤΙΚΗ :: Νίκος Καζαντζάκης
- Παρέδωσαν στους Τούρκους την βραχονησίδα Ζουράφα
- Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.
Το χαμένο Video-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ από την καταστροφή της Σμύρνης!
ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
«Μπορείς να κλέψεις ένα άγαλμα, αλλά όχι την καταγωγή μου»
Τη χούντα δεν την υπακούς… Την ανατρέπεις!
Δεν είμαι το πρόβατό σας… Είμαι ο εχθρός σας
Μας έβαλε τα γυαλιά η Σουηδέζα
Τα γεγονότα που οδήγησαν στην εσχάτη προδοσία…
S.O.S. -Το δημογραφικό ζήτημα
Άρθρο Βόμβα: Ποιος είναι ο “ Γιώργος” Α. Παπανδρέου;
Παγκοσμιοποίηση – Η Νέα Τάξη Πραγμάτων
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ!
Debtocracy/Χρεοκρατία όλο το ντοκυμαντερ
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ GREEKLISH
Γιατί τα μέτρα ΓΑΠ το 2010 είναι ίδια με τα μέτρα Πινοσέτ το 1973;
Τί έλεγε ο Θουκυδίδης για περιόδους κρίσης όπως η σημερινή
ακολουθήστε το αἰέν ἀριστεύειν στο twitter
Ἐνημερώσεις Twitter
- Γνωμικά [ο φόβος της κολάσεως] youtube.com/watch?v=fb-e3r… filologos10.wordpress.com/2023/01/29/%ce… 4 days ago
Τό banner του αἰέν ἀριστεύειν
Βάλτε το αἰέν ἀριστεύειν στο Blog σας
- αφορά τα άρθρα του ιστολογίου που ανήκουν στους συγγραφείς του αἰέν ἀριστεύειν και όχι φυσικά στις αναδημοσιεύσεις
Συγγραφεῖς
-
3lol
-
aaatosmihalis
-
Αυτό και το Άλλο
-
akiser1969
-
anarmodios
-
anteriotisedu
-
antinemecis
-
aristarhos
-
arxisintaktis
-
Bank Wars
-
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
-
MySatelite
-
EFENPRESS-NEWS ONLINE
-
endelehiablogspot
-
exomatiakaivlepo
-
filiavagiaka
-
filologos10
-
filvagiakayahoogr
-
isaak56
-
kalikantzaros
-
kokisat
-
kynorodi
-
Vag
-
nadichris
-
netakias.com
-
netherite
-
papailias
-
Γιάννης Πρεβενιός
-
saktsak
-
sanejoker
-
scorpios814
-
seekandfound
-
S
-
Αβερράνδος
-
tgoulas
-
thivapost
-
UDemand
-
vangelisk68
-
xristosladas
-
Πρόσφατα Σχόλια
Hera M στὸ Γνωμικά [ο φόβος της κολά… Hera M στὸ Η σιωπηλή σφαγή του ηλεκτρομαγ… Hera M στὸ Η σιωπηλή σφαγή του ηλεκτρομαγ… Hera M στὸ Η σιωπηλή σφαγή του ηλεκτρομαγ… Hera M στὸ Η σιωπηλή σφαγή του ηλεκτρομαγ… aaatosmihalis στὸ Η σιωπηλή σφαγή του ηλεκτρομαγ… Hera M στὸ Η σιωπηλή σφαγή του ηλεκτρομαγ… Hera στὸ Διαίρει και βασίλευε. Ira στὸ Δικαιοσύνη ναι, αλλά …… aaatosmihalis στὸ Ο πολιτισμός των τρελών Ira στὸ Ο πολιτισμός των τρελών aaatosmihalis στὸ Πράσινη ενέργεια και πράσινα… Ηρα Μητροπουλου στὸ Πράσινη ενέργεια και πράσινα… Ηρα Μητροπούλου στὸ Αίνιγμα: Σε ποιο μέρος της γης… Hera M στὸ Ναρκωτικά και οικονομία Ἀρχεῖα
Πρόσφατα Άρθρα
Επικοινωνία – Αποστολή Άρθρων
Το αἰέν ἀριστεύειν είναι ανοιχτό σε όλους. Επικοινωνήστε μαζί μας για να δημοσιεύσουμε τα άρθρα σας συμπληρώνοντας την παρακάτω φόρμα επικοινωνίας-
Join 12.558 other subscribers
-