Νεοταξικές επεμβάσεις

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε μία δημοκρατία που λεγόταν ΗΠΑ. Μετά από έναν πόλεμο ανεξαρτησίας έφτασε σε έναν δεύτερο πόλεμο, αυτήν την φορά εμφύλιο. Στο ιστορικό παραμύθι που διδασκόμαστε στο σχολείο μας λένε ότι αυτό έγινε γιατί οι καλοί βόρειοι ήθελαν να ελευθερώσουν τους μαύρους από τους κακούς νότιους.
Στον εμφύλιο σκοτώθηκαν μπόλικοι αμερικανοί, η οικονομία διαλύθηκε, οι μαύροι ελευθερώθηκαν (αν και πρακτικά παραμένουν ακόμα πολίτες β’ κατηγορίας) και οι ευρωπαϊκές τράπεζες έβαλαν στο χέρι την αμερικανική οικονομία.
Ο Γερμανός καγκελάριος Otto von Bismarck έγραψε το 1876 σχετικά με την δημοσιονομική πολιτική του Λίνκολν κάτι περίεργο:
«Ξέρω, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι η διαίρεση των Ηνωμένων Πολιτειών σε ομοσπονδίες ίσης δύναμης αποφασίστηκε πολύ πριν από τον εμφύλιο πόλεμο από τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις της Ευρώπης. Οι τραπεζίτες φοβήθηκαν ότι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμείνουν ενιαίες, θα επιτύχουν χρηματοδοτική και οικονομική ανεξαρτησία, η οποία θα ανέτρεπε την κυριαρχία των τραπεζιτών πάνω στην Ευρώπη και στον κόσμο. Φυσικά, στον «εσωτερικό Οικονομικό κύκλο» επικράτησε η φωνή των Ρότσιλντ. Είδαν την ευκαιρία για μια τεράστια λεία, αν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν δύο αδύναμες δημοκρατίες που θα επιβαρύνονται με χρέος προς τους χρηματοδότες. Αυτές οι δύο θα αντικαθιστούσαν την μία ισχυρή και αυτάρκη Δημοκρατία. Έτσι, έστειλαν απεσταλμένους τους για να εκμεταλλευτούν το ζήτημα της δουλείας και να βάλουν μια σφήνα μεταξύ των δύο τμημάτων της Ένωσης. Η ρήξη μεταξύ του Βορρά και του Νότου έγινε αναπόφευκτη. Οι κάτοχοι των ευρωπαϊκών οικονομικών ενέπλεξαν όλες τις δυνάμεις τους για επιφέρουν την ρήξη και να την μετατρέψουν σε πλεονέκτημα».
Συμπεράσματα;
Κανένα βέβαια. Μην μας περάσουν και για γραφικούς συνομωσιολόγους…