Κουρσάροι, Φράγκοι, Βενετσιάνοι
Μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά
Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι
Μα στην Αγιάσο σταυρουδάκι μου χρυσό
Τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
Οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό
Στον ουρανό που κάναμε ταβάνι
Δε βλέπουμε τις νύχτες ξαστεριά
Κουρσάροι, Φράγκοι, Βενετσιάνοι
Μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά
Στην Τροία μεγαλώνουνε τα στάχυα
Μα στην Αγιάσο σε μιαν έρμη εκκλησιά
Ζωγράφισε ο Θεόφιλος με αίμα
Το χάρο να φοράει θαλασσιά
Πονεμένη πατρίδα. Και ήρθαν οι απάτριδες και καπηλεύτηκαν την αγάπη μας γι αυτήν. Σκουλήκια, κατακλέψαν το βιός μας, την ψυχή μας, τα όνειρά μας. Και τώρα πάλι ασελγούν πάνω στην ανημπόρια μας.
Ως πότε; Ως πότε;
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει