Παγκόσμια διακυβέρνηση

Κάποτε ο δόκιμος πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιωργάκης Παπανδρέου, της γνωστής οικογενείας, σε ομιλία του στο τέλος του Απριλίου του 2010 στο συνέδριο του Economist, είχε προτείνει την δημιουργία μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, ίσως επειδή γνώριζε την ανικανότητά του να ασκήσει τα καθήκοντα που απορρέουν από την θέση του που λόγω οικογενειακού προνομίου απόκτησε, ίσως επειδή είχε καταλάβει συναγελαζόμενος με ομοίους του, του διεθνούς στερεώματος, ότι η έλλειψη ικανότητας είναι κοινό «προνόμιο» άλλως κουσούρι και των λοιπών ομοτράπεζών του σε ευρωπαϊκά και άλλα φόρουμ.
Αυτό που δεν έδειξε να γνωρίζει είναι ότι αυτή η παγκόσμια κυβέρνηση ήδη υπάρχει δυνατή και απρόσωπη, τολμηρή και αδίστακτη, προκλητική και αδιάφορη, θανατηφόρα και ανθρωποφάγα.
Την κουβαλάμε μαζί μας σε μορφή πραγματική ή πλαστική, υποδουλωμένοι σ αυτήν αφού πασχίζουμε να την έχουμε διαθέσιμη στις τσέπες μας και στα πορτοφόλια μας.
Και μιλώ για το Χρήμα.
Η πανάρχαια αυτή εφεύρεση, που μεσολαβεί για να αποτιμηθούν υπηρεσίες και αγαθά, που στην εποχή μας έχει υποκαταστήσει ακόμα και τις ηθικές αξίες αφού και αυτές έχουν υποκύψει στη δύναμη του θεού αυτού..
Δεδομένου ότι το διαδίκτυο είναι μια πηγή γνώσεων και ευρημάτων από τα πιο ανούσια μέχρι τα πιο ουσιαστικά και παρέχονται πάσης φύσεως πληροφορίες, ψάχνοντας από απλή περιέργεια να δω αυτό το περίφημο χρέος μας σε τι ύψος ανέρχεται και ένας ολόκληρος λαός έχουμε εξαθλιωθεί, έχουμε ξεφτιλιστεί και μας «κράζουν» σαν τους παρίες της Ευρώπης, διαπίστωσα και απόρησα με τα παρακάτω:
Το συνολικό χρέος 198 κρατών παγκοσμίως ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των USD 58.094.922.570.000 (πενήντα οκτώ τρισεκατομμύρια, ενενήντα τέσσερα δισεκατομμύρια, εννιακόσια είκοσι δύο εκατομμύρια, πεντακόσιες εβδομήντα χιλιάδες αμερικάνικα δολάρια) .
Στην κορυφή της λίστας των οφειλετών με τρισεκατομμύρια, συναντάμε τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με χρέος 13,5 τρις δολάρια, ακολουθεί το Ηνωμένο Βασίλειο (Αγγλία) με 9,09 τρις, η Γερμανία με 5,2 τρις , η Γαλλία με 5 τρις, και η Ολλανδία με 3,73 τρις, την Ισπανία με 2,41 τρις, την Ιρλανδία με 2,28 τρις, την Ιαπωνία με 2,1 τρις, το Λουξεμβούργο με 1,99 τρις και την Ελβετία με 1,33 τρις.
Η γνωστή σε όλους ψωροκώσταινα χώρα μας φιγουράρει στην 17η θέση με χρέος 552,8 δις δολάρια.
Υπάρχουν και χώρες με οφειλή -0- (μηδέν) και είναι το Brunei, το Palau, το Liechtenstein και το Macau.
Η απορία που μπορεί να γεννηθεί σε κάθε προβληματιζόμενο πολίτη της υφηλίου είναι:
Σε ποιον οφείλονται αυτά τα τεράστια ποσά;;;;
Ποιος έχει, ποια είναι αυτή η δύναμη που έχει δανείσει όλα τα κράτη με αυτά τα ποσά;; Υπάρχουν τέτοια ποσά και που βρίσκονται, τι ανάγκες καλύφθηκαν με αυτά;;
Μπορεί τα ποσά αυτά να αποτελούν σύνολα διακρατικών δανειακών κινήσεων δηλαδή χρηματοδοτήσεις μεταξύ των κρατών; Μπορεί κατά ένα ποσοστό.
Να φανταστούμε τώρα τα κέρδη που προκύπτουν από τους τόκους των δανείων αυτών;
Επειδή λοιπόν το χρήμα έχει στόχους να φέρνει χρήμα, είναι επόμενο κάθε κίνηση να αποσκοπεί στο γιγάντεμα του παγκόσμιου αυτού κεφαλαίου.
Και πως γίνεται αυτό; Όπως γινόταν επί σειρά ετών στη χώρα μας με την αθρόα και αλόγιστη χρηματοδότηση από πλευράς των τραπεζών των πολιτών για «πάσα νόσο και πάσα μαλακία».
Δίνοντας δάνεια διαφημισμένα από κάθε μέσο ενημέρωσης έντυπο και ηλεκτρονικό, ακόμα και με αποστολή υπαλλήλων ή κούριερ στα σπίτια ή στους χώρους εργασίας προκειμένου να ληφθούν οι υπογραφές της σύμβασης. Πάρτε πολλά και δίνετε λίγα-λίγα.
Έτσι δόθηκε το σύνθημα και ξεκίνησαν να ορθώνονται οικοδομές, να εισάγονται αυτοκίνητα, να στήνονται νοικοκυριά, να αγοράζονται ταξιδιωτικά πακέτα, να δραστηριοποιείται πάλι η αντιπαροχή, να αυξάνεται με θεαματικό τρόπο η κατανάλωση αφού το χρήμα έρεε άφθονο με τις τράπεζες να παρακαλάνε τους πελάτες τους να μεταφέρουν σ αυτές ακόμα και τις οφειλές από άλλες τράπεζες.
Στήθηκε ένας τεράστιος χορός εκατομμυρίων που έφερνε ευημερία στους πολίτες και κέρδη εκατομμυρίων στις τράπεζες, που δανείζονταν με επιτόκια 1% από την ΕΚΤ και δάνειζαν με επιτόκια από 4% σε επιχειρήσεις μέχρι 17% σε κάρτες και καταναλωτικά.
Ευημερία προσωρινή μεν, στερημένη όμως από το μέλλον των παιδιών μας.
Τις συνέπειες τις ζούμε τώρα όλοι καθημερινά.
Με την ίδια αυτή λογική είχε δανειστεί και το κράτος από το 1981 και μετά με τεράστια ποσά χωρίς να εξετάζουν οι «άσοφοι και ανίδεοι» κυβερνήτες μας ότι τα δανεικά είναι ποσά που επιστρέφονται σε μεταγενέστερο χρόνο και μάλιστα προσαυξημένα. Ίσως και να το γνώριζαν αλλά δεν υπολόγιζαν ότι θα ήταν αυτοί οι ίδιοι που θα έπρεπε αλλά θα αδυνατούσαν να τα επιστρέψουν.
Εκταμιεύθηκαν τεράστια ποσά για να διορισθούν δεκάδες χιλιάδες στο δημόσιο χωρίς να υπάρχει καμία παραγωγή που να καλύπτει έξοδα, ξοδεύτηκαν δις για να οργανωθούν οι ολυμπιακοί αγώνες με μοναδικό κέρδος το «ευχαριστούμε Ελλάδα» που ακούσαμε από τον πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Ζακ Ρόγκ στην τελετή λήξης των αγώνων.
Έκτοτε τα ολυμπιακά έργα αξίας δισεκατομμυρίων δανεικών, αφέθηκαν στη μοίρα τους και χορταριάζουν χωρίς έστω μια προσπάθεια αξιοποίησης τους, έστω για μερική απόσβεση των εξόδων και της αξίας τους. Τέτοια «κεφάλια και μυαλά» είχαμε επιλέξει για να μας διαφεντεύουν.
Τώρα μας κυνηγούν οι δανειστές μας που μπορεί να είναι οι εταίροι μας στην Ε.Ε., όπως μπορεί να είναι και αυτοί δανειζόμενοι από κάποιους άλλους όπως αναφέραμε στην αρχή.
Τελικά αν λέω αν χρεοκοπήσουμε μόνο εμείς θα βγούμε ζημιωμένοι;;
Και αν λέω αν, από την αρχή που ανέλαβε το σαΐνι μας ο ΓΑΠ έβγαινε και έβαζε όρους ζητώντας παράταση χρόνου αποπληρωμής των υφιστάμενων δανείων η/και μείωση επιτοκίων θα είχε καλύτερο αποτέλεσμα από το να ξεκινήσει υπόγειες συζητήσεις με το ΔΝΤ την ΕΚΤ και την ΕΕ. που με την διετή και πλέον διάρκειά τους έδωσε χρόνο σε όσους ( Γερμανία, Γαλλία, κ.α.) είχαν στα χέρια τους ελληνικούς τίτλους και θα πάθαιναν την πλάκα τους αν κηρύσσαμε χρεοκοπία, να τους ξεφορτωθούν και τώρα να μας απειλούν με αποκεφαλισμό βρισκόμενοι αυτοί σε ασφαλή νερά.
Να γιατί ο πολιτικός πρέπει να διαθέτει ευφυΐα, κρίση, διορατικότητα, διπλωματία, στοιχεία που δυστυχώς στους δικούς μας είναι ανύπαρκτα.
Υ.Γ. Ακούγοντας λίγο –γιατί πολύ είναι αδύνατο να τον παρακολουθήσεις- τον πρώην πρωθυπουργό στην ομιλία του στη Βουλή, σκέφτηκα μήπως κάθε υποψήφιος της πολιτικής πρέπει να προσκομίζει στον Άρειο Πάγο και το Ν.Σ.Κ. πιστοποιητικό επιτροπής ψυχολόγων διεθνούς κύρους για επαρκή διανοητική κατάσταση;;