Ο διχασμός και ο εμφύλιος πόλεμος είναι προ των πυλών!

Γράφει ο Δευκαλίων

Ερώτηση: Κύριοι, τι σκοπεύετε να κάνετε για να ξεφύγει η χώρα μία ώρα αρχύτερα από το Μνημόνιο;

(Σ.Σ. Το περιστατικό και τα ονόματα που

Αναφέρω παρακάτω είναι 100% αληθινά)

Συνάντησα σήμερα μετά από αρκετό καιρό τον φίλο μου τον Αντώνη Β. Με τον Αντώνη Β. γνωριστήκαμε την 10ετία του ‘80. Εγώ μεγαλό-στέλεχος τότε σε ένα “εθνικό πρωταθλητή” και ο Αντώνης Β. διευθυντής στο πολιτικό γραφείο ενός (πέραν κάθε αμφισβήτησης) στελέχους του αντιδικτατορικού αγώνα και πρωτοκλασάτου υπουργού της πρώτης περιόδου του ΠΑΣΟΚ. Ο Αντώνης Β. κατάγονταν από την Κρήτη. Ήταν παντρεμένος με την Όλγα και είχε δυο μικρά παιδιά, τoν Κώστα και τον Γιάννη. Αφορμή να γίνουμε πολύ καλοί φίλοι ήταν ένα ρουσφέτι που μου ζήτησε.

Με πήρε ένα πρωί τηλέφωνο και με παρεκάλεσε να μεσολαβήσω ώστε η ομάδα του χωριού από το οποίο κατάγονταν, να προμηθευτεί μία μεταχειρισμένη ποδοσφαιρική εμφάνιση και άλλο πλεονάζον αθλητικό υλικό από την ποδοσφαιρική ομάδα που σπονσοράριζε ο “εθνικός πρωταθλητής” στον οποίο εργαζόμουν.

Με αφορμή αυτό το ρουσφέτι γνωρίστηκα με τον πρόεδρο της μικρής επαρχιακής ποδοσφαιρικής ομάδας που ήταν ένας πρωτοπόρος Ιερωμένος και αδελφός του φίλου μου του Αντώνη Β. Όντως το μεταχειρισμένο αθλητικό υλικό στάλθηκε στην Κρήτη και με αυτό το αθλητικό υλικό στάθηκε στα πόδια της η μικρή επαρχιακή ποδοσφαιρική ομάδα.

Έτσι γίναμε φίλοι. Ο Αντώνης Β. ήταν αποσπασμένος στο γραφείο του υπουργού από μία κρατική τότε τράπεζα. Η γυναίκα του η Όλγα εργάζονταν ως προσωπικό εδάφους σε μία ξένη αεροπορική εταιρεία. Έμεναν σε διώροφο στο Παλαιό Φάληρο. Κάναμε στενή παρέα.

Τα χρόνια πέρασαν. Ο υπουργός έπαψε να ασχολείται με την πολιτική γιατί και τα χρόνια πέρασαν αλλά και γιατί ήταν πολύ “πατριώτης” για τον Σημιτικό “εκσυγχρονισμό”. Η γυναίκα του φίλου μου του Αντώνη Β., την 10ετία του ‘90 έμεινε άνεργη γιατί η…

ξένη αεροπορική εταιρεία έκλεισε τα γραφεία της στην Ελλάδα. Είχε από ότι θυμάμαι και κάτι, περαστικά ευτυχώς, προβλήματα υγείας.

Τα παιδιά του σπούδασαν και τράβηξαν τον δρόμο τους και ο φίλος μου ο Αντώνης Β., όταν βγήκε στην σύνταξη αποτραβήχτηκε σιγά-σιγά μαζί με την γυναίκα του στο χωριό του στην Κρήτη. Έτσι χαθήκαμε. Βρισκόμαστε τώρα που και που όταν ανέβαινε στην Αθήνα για κάποια δουλειά η για να δει τα παιδιά του.

Μία τέτοια συνάντηση ήταν και η σημερινή. Τον είδα πολύ στενοχωρημένο. Τον ρώτησα τι συμβαίνει και μου εκμυστηρεύτηκε το πρόβλημα του. Το ένα από τα δύο παιδιά του είχε μείνει από εχθές άνεργο αφού προηγουμένως εργάζονταν για καιρό χωρίς όμως να αμείβεται. Συγκεκριμένα εργάζονταν σε ένα τουριστικό γραφείο από το οποίο όμως δεν πληρώνονταν από τον προηγούμενο Νοέμβριο, λόγω οικονομικών δυσκολιών του επιχειρηματία. Τα οικονομικά προβλήματα μεγάλωσαν οι υπάλληλοι συνέχισαν να μένουν απλήρωτοι και εχθές το τουριστικό γραφείο έκλεισε και όλοι έμειναν και τυπικά χωρίς δουλειά.

Ο φίλος μου ο Αντώνης Β. έσπευσε όπως και ο κάθε πατέρας να συμπαρασταθεί στο παιδί του και έτσι βρέθηκε στην Αθήνα και συναντηθήκαμε. Ήταν έξαλλος. Αυτός ο μετριοπαθής δημοκράτης που έζησε μία ολόκληρη ζωή δίπλα στην εξουσία, που γνώριζε τα παρασκήνια της πολιτικής, αλλά είχε παραμείνει έντιμος (το αποδεικνύει πέραν της προσωπικής μου μαρτυρίας και ο λιτός τρόπος ζωής του αλλά και το επαγγελματικό πρόβλημα του παιδιού του) ήταν εκτός εαυτού.

Έβριζε και απειλούσε, ως γνήσιος κρητικός, θεούς και δαίμονες: «Θα ψηφίσω χούντα, θα ψηφίσω κατά-κόκκινα», φώναζε μέσα στην αγανάκτηση του. Ήταν η προσωποποίηση του δράματος που ζει και βιώνει η κάθε Ελληνική Οικογένεια. Και εκεί ξαφνικά συνειδητοποίησα τον εφιάλτη που έρχεται…

Όλα τα οικονομικά στατιστικά μεγέθη που σας αναφέρω κατά καιρούς δείχνουν ότι το πρόβλημα κάθε ημέρα που περνάει γίνεται θανάσιμος βρόγχος στον λαιμό του έθνους.

Το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και ο τρόπος που το χειρίζεται το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό σύστημα της χώρας, οδηγεί τον λαό σε αδιέξοδο.
Ο διχασμός και ο εμφύλιος πόλεμος είναι προ των πυλών!

Στοχασμός Πολιτική