Πατρίδα μου …. by Lit Maiden

Πατρίδα μου, ξανά-ανταμώσαμε. Φίλησα νοερά τα αγιασμένα χώματα σου μετά από τόσα χρονια που ήμουν εξόριστη στην κρύα ξενιτιά, μα βρήκα παντού προδοσία και σαπίλα.

Πότισα με δάκρυα τα γαϊδουράγκαθα που φύτρωσαν στις γειτονιές σου, που ρίζωσαν στις καρδιές των άγνωστων σε μένα προσώπων, τον συμπατριωτών μου, που έπνιξαν το χαμόγελο και την καλημέρα.

Πατρίδα μου, με λένε ειρωνικά να σε χαίρομαι. Με λένε να χαίρομαι το πανί που θα υψώσω στο μπαλκόνι μου σε λίγες μέρες, και το κακό είναι ότι τους καταλαβαίνω πως νιώθουν προδομένοι και αυτοί.

Όμως δεν μπορώ να σε απαρνηθώ. Δεν μπορώ να μην υψώσω την σημαία του παππού μου που θα πρέπει να μπαλώσω γιατί ο άνεμος πέρυσι την έσχισε στην άκρη. Την αγαπώ την σημαία μου, γιατί είναι το μόνο που έχω που ανήκει στον παππού μου. Τον γνώρισα ελάχιστα και θα’θελα τόσο να τον είχα κοντά μου να μου πει πως πολέμησε σε μακρινές χώρες, πως ένιωσε όταν σφηνώθηκε η σφαίρα που του άφησε σημάδι στην κοιλιά. Την αγαπώ την σημαία του παππού μου και του κάθε παππού που δούλεψε σκληρά, της κάθε μάνας που σπάραζε πάνω από τον τάφο τον παιδιών της.

Την σημαία την αγαπώ, πατρίδα μου. Τους προδότες είναι που μισώ θανάσιμα. Τους προδότες που ζούνε σε κάθε σπίτι τώρα και δεν νοιάζονται για το αν θα βγάλει ο συχωριανός τους τη μέρα, αν θα έχει φαΐ να ταΐσει την οικογένεια του. Γιατί, Ελλάδα μου, δεν σε πρόδωσαν μόνο οι πολιτικοί. Συνεχίζουν και σε προδίδουν όλοι που κάνουν πως δεν ξέρουν τι γίνεται, όλοι που ξεχνιούνται σαν Λωτοφάγοι μέσα στην ανούσια καθημερινότητα, με τις τηλεπερσόνες, κάτι σατιρικές εκπομπές όπου η σοβαρότητα γλυκαίνεται με αστειάκια του δημοτικού.

Πατρίδα μου, είσαι σαν φωνή αηδονιού που σβήνεται ανάμεσα σε μηχανές αυτοκινήτων, στο κακάρισμα νεόπλουτων νοικοκυρών. Πατρίδα μου, είσαι η μελωδία που λίγοι πια ξεχωρίζουν.

Είσαι τα λόγια τα απλά …

Θα ποτίσω μ’ ένα δάκρυ μου αλμυρό
τον καιρό, πικρά καλοκαίρια,
έμαθα κοντά σου να περνώ,
Νεκρά περιστέρια
γέμισε η αυγή τον ουρανό.

Θα γυρίσω λυπημένη Παναγιά.
Έχε γεια, μην κλαις το μαράζι,
μάθε φυλακτό να μην κρεμάς.
Να λες “Δεν πειράζει,
θα’ρθει η άσπρη μέρα και για μας”.

Lit Maiden

This work by http://mysatelite.wordpress.com/ is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivs 3.0 Unported License.