η ποιότητα είναι η μόνη που αντέχει και επιβιοί

Ἐάν εἶχαν σκεφτεῖ λίγο πάνω σε μία ρήση, ὃπως αὐτή τοῡ Χάιντεγκερ πού ἀναφέρατε (γιά νά κάνεις φιλοσοφία, πρέπει νά σκέφτεσαι ἑλληνικά), θα εἲχανε καταλάβει ὃτι το να στοχάζεσαι ἑλληνικά σημαίνει να στοχάζεσαι οἰκουμενικά. Βλέπετε, ὃμως, συμβαίνει να εἲμαστε μιά χώρα μικρή. Και το γεγονός ὃτι ἡ γεωγραφική πραγματικότητα δεν συμπίπτει με την ἱστορική, προξενεῖ ἂγχος. Πολλοί δραματοποιοῦν αὐτή τη διάσταση και, ἀπό την ἂποψη τους, ἒχουν δίκιο. ἡ δική μου στηρίζεται ἀλλοῦ. Ἳσως ἐπειδή μ’ ἐνδιαφέρει μόνο το θεωρητικά δίκαιο. Και δεν εἶναι θεωρητικά δίκαιο τά μεγέθη, ἐδαφικά ἣ πληθυσμιακά –μεγέθη πού ἀποτελοῦν σκέτες ποσότητες- να κάνουν την εὐτυχία τῶν λαῶν. Μπορεῖ να ὑπερετεροῦν στην ἑκάστοτε παρούσα στιγμή και στο πεδίο τῆς ἰσχύος, ἀλλά στο πεδίο το ἠθικό ἡ ποιότητα, πού εἶναι στο χέρι τοῦ κάθε ἀτόμου, ἀκόμη και τοῦ πλέον ἀδυνάτου, εἶναι ἡ μόνη πού ἀντέχει και ἐπιβιοῖ. Αὐτό μ’ ἐνδιαφέρει. Και σᾶς το λέω, πιστέψετέ με, ὂχι καθόλου ὡς ἰδεολόγος χιμαιρικός ἀλλά ὡς πρακτικός ἂνθρωπος. Ἐπειδή ὁ ποιητής, πιστεύω, εἶναι στο βάθος πιο ρεαλιστής ἀπ’ ὃλους αὐτούς πού τον φαντάζονται στα σύννεφα. Μόνο πού ξέρει ὃτι και τά σύννεφα κι αὐτά εἶναι μια πραγματικότητα, για τους ἂλλους ἐσαεί ἀπλησίαστη.

Οδ. Ελύτης, ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΑΛΛΟΙΣ, εκδ. ὓψιλον / βιβλία, [χ.χ].