Ο κ. «Εγώ, δεν θα κάλυπτα μια απάτη!»

Γράφει ο Βασίλης Δημ. Χασιώτης

Όταν ένα σημαντικό ζήτημα διαπλοκής, αδιαφάνειας, ή, πολύ περισσότερο διαφθοράς έρχεται στον «αφρό», όπως το καταγγελλόμενο –και μάλιστα από την ίδια τη Κυβέρνηση- «άντρο της διαφθοράς» που ακούει στο όνομα «ΕΡΤ», πολλά πράγματα απ’ όσα ακούγονται δημοσίως έχουν κάποιο μεγαλύτερο ή μικρότερο ενδιαφέρον, ένα εκ των οποίων είναι και τούτο : η ρομφαία της «οργής» και της «αγανάκτησης» που πέφτει επί κεφαλών δικαίων και αδίκων (συχνά επί των δευτέρων), από «αγανακτισμένους» ή «οργισμένους» άντρες ή γυναίκες που διαθέτουν εξ επαγγέλματος η λειτουργήματος πρόσβαση σε δημόσιο «μικρόφωνο» και επομένως «δημόσιο λόγο», βεληνεκούς τέτοιου που προσδιορίζεται από την εμβέλεια του μέσου που κατέχει το «δημόσιο μικρόφωνο».

Έτσι, με αφορμή την ΕΡΤ, όταν τα άλλα επιχειρήματα έχουν εξαντληθεί, επιχειρήματα που κινούνται σε όλη τη κλίμακα της ανοησίας – σοβαρότητας, τόσο στα άκρα όσο και στο μεσοδιάστημα της κλίμακας αυτής, έρχονται να αναπληρώσουν το «κενό».

«Και σεις τι κάνατε;» ρωτά το φανταστικό (ή μήπως όχι;) «δημόσιο μικρόφωνο» τον επίσης φανταστικό (ή μήπως όχι;) εμβρόντητο απλό υπάλληλο της ΕΡΤ, που ανήκει όχι στη μειοψηφία μα στη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΗ ηγεμονικά ή απλώς πλουσιοπάροχα αμειβόμενων υπαλλήλων (ΜΗ ΚΥΦΗΝΩΝ).

«Εγώ»; ρωτά ο υπάλληλος.

«Ναι, εσείς!»

«Τι θα έπρεπε να κάνω;»

«Να καταγγείλετε, να κα-τα-γγεί-λε-τε!»

«Τι πράμα;»

«Τα αίσχη, τις απάtες, το ρουσφέτι»

«Μα τα καταγγέλλαμε χρόνια τώρα!»

«Ποιοι;»

«Ο Σύλλογος των Εργαζόμενων! Ποιος άλλος;»

«Και;»

«Τι και;»

«Ρωτώ. Ποια ήταν η πρακτική συνέχεια;»

«Την πρακτική συνέχεια δηλαδή θα τη δρομολογούσαμε εμείς;»

«Βεβαίως! Ποιος άλλος!»

«Μα τι μπορούσαμε να κάνουμε πέραν της καταγγελίας; Να απολύσουμε τα λαμόγια; Δεν έχουμε τέτοια αρμοδιότητα, εξόν κι αν μας κατηγορείτε γιατί δεν την πήραμε με τον τσαμπουκά μας. Να τους δικάσουμε; Μα δεν είμαστε δικαστές. Να απολύσουμε τις πολιτικές ηγεσίες που τους διόριζαν και λειτουργούσαν σε βάρος μας; Μακάρι να είχαμε και να είχαν γενικά οι πολίτες τέτοια εξουσία!»

Αλλά το «δημόσιο μικρόφωνο» επέμενε :

«Δηλαδή, τώρα τι κάνεις; Υποστηρίζεις τους συνδικαλισταράδες;»

«Μακριά από μένα. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που είχα μια εκτίμηση στο είδος, κι αναφέρομαι γενικά, όχι ειδικά στους δικούς μος συνδικαλεστές. Ξέρετε,γεβνικά, έχω γι’ αυτούς την ίδια γνώμη που έχω για το πολιτικό μας σύστημα που μας έφτασε εδώ. Και ακόμα έχω την ίδια γνώμη που έχω, με το συμπάθειο, και για σας, τα «δημόσια μικρόφωνα».»

«Καλά κάνεις να έχεις όποια γνώμη θέλεις για μας…»

«Ευχαριστώ για την άδεια μου δίνετε…»

«Άσ’ τα αυτά. Δεν θα ξεφύγεις. Εγώ επιμένω. ΕΣΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ;»

«Τι θα μπορούσα να κάνω ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΕΓΩ Ο ΑΠΛΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ;»

«Να το επαναλάβω; ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑ-ΤΑ-ΓΓΕΙ-ΛΕΙΣ!»

«Μα…»

«Τι μα κύριε; ΕΓΩ αν ήμουν στη θέση σου, θα τους κατάγγελλα με τα ονόματά τους»

«Και γιατί δεν το κάνετε;»

«Ποιο;»

«Να τους καταγγείλετε.»

«Μα τους καταγγέλλω», απαντά το «δημόσιο μικρόφωνο»

«Ποιους; Τα ονόματα που σας δόθηκαν, σωστά ή όχι δεν το κρίνω, όμως αυτό, δεν λέγεται «καταγγελία», λέγεται «ανάγνωση καταλόγου», που σας ήρθε από άλλου…»

Κάπου εδώ, σταμάτησε η «συζήτηση» διότι εν τω μεταξύ, έπρεπε η «κουβέντα» να προχωρήσει.

Όμως, έχει ενδιαφέρον εδώ να δούμε τι αξιώνει η «δημόσια προπαγάνδα» από τον απλό εργαζόμενο του παραδείγματός μας. Τι αξιώνουν διάφοροι μεγαλόσχημοι τιμητές του δημόσιου ήθους. Αξιώνει η προπαγάνδα, να καταγγείλει ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ ό,τι «γνώριζε» τούτος ο ΑΠΛΟΣ εργαζόμενος, για τα έργα και της ημέρες της διαπλοκής και της διαφθοράς στον οργανισμό που εργάζονταν και που κατηγορείται ως «άντρο διαφθοράς».

Λες και ότι η διαφθορά, λειτουργεί με βάση τον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, και για κάθε της πράξη, κόβει και ένα παραστατικό, στο οποίο υπάρχει «αιτιολόγηση της διαφθοράς και παράνομης πράξης»! Χρειάζεται πια μεγάλος κόπος να κρατήσεις το μυαλό σου στη θέση σου για να μη ταραχθεί σε βαθμό που θα σου αφήσει κουσούρι.

 

Λες και δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί οι ΔΗΘΕΝ ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ με τα «δημόσια μικρόφωνα», πώς λειτουργεί η διαφθορά και η διαπλοκή, ότι δηλαδή εκεί που κυκλοφορεί η διαπλοκή και η διαφθορά, πολύ απλά ΔΕΝ κυκλοφορεί ένας απλός πολίτης ή απλός εργαζόμενος.

 

Λες και δεν γνωρίζουν πως το δύσκολο με τη διαπλοκή και τη διαφθορά («δύσκολο» για έναν απλό πολίτη, όχι όμως και για την πολιτική εξουσία) είναι όχι το να διαπιστωθεί αν υπάρχει, μα το να στοιχειωθεί δικαστικά κατά τις επιταγές που επιτάσσει στα περί αποδείξεων το Δίκαιο, αστικό και πολύ περισσότερο το ποινικό.

 

Λες και δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί οι ΔΗΘΕΝ ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ με τα «δημόσια μικρόφωνα», πως τη διαφθορά και τη διαπλοκή, η κοινωνία και ο λαός την «οσμίζεται» και είναι ηλίου φαεινότερη η παρουσία και η δράση της, μα η «όσμωση» της κοινωνίας, ή ενός απλού υπαλλήλου, όπως του φίλου μας στην ΕΡΤ παραπάνω, δεν περιλαμβάνεται στα «αποδεικτικά στοιχεία» που δέχεται ο Νόμος, κι όποιος με βάση την «όσμωση» προβεί σε καταγγελίες, ούτε ψύλλος στον κόρφο του!

 

Λες και δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί οι ΔΗΘΕΝ ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ με τα «δημόσια μικρόφωνα», πως τη διαφθορά και τη διαπλοκή, αν μια πολιτική Εξουσία θέλει να τη τσακίσει, μπορεί να το κάνει σε χρόνο «ντε-τε», διότι μια πολιτική Εξουσία, έχει στη διάθεσή της μυστικές και φανερές υπηρεσίες μα και τη δυνατότητα να σε «ξετινάξει» ελεγκτικά, ώστε όλη η μαυρίλα να έρθει στον αφρό.

 

Λες και δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί οι κύριοι «Εγώ, δεν θα κάλυπτα μια απάτη», τι θα σήμαινε για τον φίλο του παραδείγματός μας, ΑΝ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ κατάγγελλε όσα ΑΚΟΥΓΕ, και ακολούθως εισέπραττε καμία μήνυση ή αγωγή και θα έπρεπε να προσκομίσει τα «αποδεικτικά στοιχεία» : Ποια; Αυτά που δεν έχει, όπως δεν έχει ΚΑΝΕΙΣ απλός εργαζόμενος ή πολίτης που μιλά για διαφθορά ειδικά ή γενικά; Θα ήταν αυτό πράξη εντιμότητας ή ανοησίας;

 

Προσωπικά, από όλους αυτούς τους κυρίους και κυρίες «Εγώ, δεν θα κάλυπτα καμία απάτη», που έχουν πρόσβαση στο «δημόσιο μικρόφωνο», αυτό που εγώ ακούω, είναι «καταγγελίες» γεμάτες υπονοούμενα για ονόματα και μεγαλοάπατες, δηλαδή, όταν ασχολούνται με το θέμα, μα ΟΝΟΜΑΤΑ δεν άκουσα (προσωπικά εγώ, και θα ήμουν ευτυχής να μου θυμίσουν κάτι περί του αντιθέτου, έστω ως εξαίρεση), ΕΞΟΝ κι αν έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί ως «διαρροή» από καμιά άλλη «πηγή», π.χ., κυβερνητική, κομματική, πολιτική ή υπάρχει ονομαστική δικαστική αναφορά κ.λπ.

 

Συνεπώς, η προσπάθεια ενοχοποίησης απλών εργαζόμενων, όχι ειδικά στην ΕΡΤ, μα παντού, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, είναι, στη δική μου αντίληψη των πραγμάτων, μια αθλιότητα.

 

Είναι μια προέκταση της ολοκληρωτικής έμπνευσης στρατηγικής της «συλλογικής ευθύνης». Εκατό διαφθαρμένοι σε 3.000 εργαζόμενους; Λυπούμαστε, μα απολύεστε όλοι!  Κι όπως ξαναγράψει σε πρόσφατό άρθρο μου, εκατό αστυνομικοί διεφθαρμένοι, λοιπόν ας απολυθεί όλο το Σώμα της Αστυνομίας, εκατό εφοριακοί διαφθαρμένοι, ας καταργηθεί όλος ο Κλάδος των εφοριακών, εκατό καθηγητές γυμνασίου διαφθαρμένοι, ας απολύσουμε όλο τον Κλάδο, εκατό γιατροί σε δημόσια νοσοκομεία λαμόγια, ας κλείσουμε όλα τα δημόσια νοσοκομεία! Και πάει λέγοντας βεβαίως.

 

Αναφέρθηκα δε ΚΑΙ στον ιδιωτικό τομέα, λίγο πιο πάνω, διότι, ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΚΗ, πρέπει κανείς να εγκαλέσει και τους εργαζόμενους εκείνους του ιδιωτικού τομέα, που εργάζονται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που ανήκουν σε «φερόμενους» («φερόμενους»! : μη μου πείτε, ωραία το «δουλεύω» το πράγμα) «μεγαλονταβαντζήδες» (χαρακτηρισμός πρώην πρωθυπουργού, μη τολμήσετε και μου τον χρεώσετε), και που ενώ «άκουγαν» και ίσως και να «έβλεπαν» «πράγματα και θαύματα», εν τούτοις, ΟΥΤΕ κι αυτοί, καταγγέλλουν τίποτα. Κι αυτοί στο «κόλπο»; «Συνένοχοι» μήπως; Κι αν κάποιος πει : «εκεί είναι ιδιωτικός τομέας, τι μας νοιάζει εμάς;», αφού του υπενθυμίσω ότι οι παράνομες ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ οικονομικές δοσοληψίες και το μαύρο χρήμα ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ, διότι ΤΕΛΙΚΑ τις συνέπειες αυτής της δραστηριότητας τις πληρώνουμε όλοι, να διευκρινίσω, εν τούτοις, ότι μιλώ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ για τη διαπλοκή Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα, αν υπάρχει (κάποιοι θα μου καταλογίσουν ίσως ότι αυτό το «αν» είναι το πιο σύντομο μονολεκτικό ανέκδοτο…) και εκεί που υπάρχει…

olympia.gr